hate||• zeyçağ

0.7

Çağrı's pov;

Mekândan çıktığımda soğuk havanın yüzüme çarpması ile ani bir ürperti gelmişti.

"Çağrı."

Sağıma döndüğümde bana seslenen Zeynep yanıma yaklaşıp bana sıkıca sarıldı. Önce bir şaşırsam da aklıma sarhoş olduğu gelmişti.

"Ne oldu?" 

Diye fısıldadım kulağına doğru. O ise bana olabildiğince daha çok sarıldı.

"Üşüyorum."

Kollarım ile onu sardığımda "Tamam hadi gel arabaya binelim seni eve bırakayım." dedim. O ise kafasını hayır anlamında salladı.

"Eve gitmek istemiyorum başka bir yere gidelim."

"Başka bir yere?"

"La ne yapıyorsunuz burada." Arap'ın sesini duyduğumda kaşlarım ile Zeynep'i gösterdim.

"Eve bırakıcağım."

Zeynep hızla geri çekildi ve kızgın bakışlarla konuşmaya başladı.

"Ne demek eve bırakıcağım ya?! Ben gitmek istemiyorum eve."

Diye bağırmayı sürdürürken topuklu ayakkabıları yüzünden sendelemişti. Tam düşüceği an kolundan ve belinden tuttuğum da derin bir nefes verdim.

"Tamam Zeynep götürmeyeceğim seni eve yeter ki dur."

Güldü. "Ha şöyle." dedi ve geri bana sarıldı.

"Sinan, sevgilim!" yanımıza Duru gelince ilk önce bizim Zeynep ile hâlimize şaşırdı. Ardından hızla telefonunu çıkararak resimlerimizi çekti.

"Duru ne yapıyorsun? Sil onları." dedim kaşlarımı çatarak.

"Ne demek sil ya. Benim iki inatçı keçi resmen sarmaş dolaş bu anları ölümsüzleştirmeyim mi?"

Tam konuşucağım an Zeynep sessizce mırıldandı.

"Çağrı, gidelim. Üşüyorum."

"Ben Zeynep'i götürüyorum size iyi eğlenceler. Duru sende sil onları!" 

"Tabi efendim."

Duru'nun dediğini göz devirirken gülüşerek geri içeri girdiler. Ardından bakışlarım Zeynep'e kayınca gözlerini kapatmış yüzünde minik bir tebessüm vardı.

Bu hâli oldukça tatlı gelmesi beraberinde benimde yüzümde bir gülümseme oluşmuştu.

"Hadi gidelim o zaman." diyerekten yavaş yavaş adımlarla arabaya ilerledik. Önce Zeynep'in kapısını açtım bana gülümseyerek arabaya bindi. Bu hâlleri oldukça komik ve tatlıydı.

Alışık değilim Zeynep Sarı.

Kapısını kapattıktan sonra bende arabaya geçtim.

"Kemerini tak." dedim aynı zamanda bende kemerimi takarken. Oflayıp kemerini taktı ve camı açtı.

"Çağrı! Beni eve götürmüyorsun değil mi? Bak lütfen gitmek istemiyorum."

Bıkkın bir nefes verdim.

"Nereye gitmek istiyorsun Zeynep?"

Önce düşündü ardından heyecanla bana döndü.

"Sür arabayı sana tarif ediceğim."