hate||• zeyçağ

1.2

"Zeyno bebeğim kahven." Cemre'nin önüme bıraktığı kahve ile gülümseyerek teşekkür ettim ona. O da kendi sandalyesini çekip yanıma oturduğunda gözlerini bana dikmeye başladı.

Cemre'ye bakaraktan kahvemden bir yudum aldım. Ardından yüzümü buruşturarak "Ne oldu be? Yüzümde bir şey mi var ne öyle bakıyon?" diye sordum.

"Dökül."

"Ha?"

Ofladı. "Bir sorun var belli. Sabahtan beri yüzün bir karış." Hadi ya o kadar mı belli oluyordu. İç çektim. "Ay ne oluyor ne oluyor!?" dibim de hissettiğim ses ile sıçradım.

"Hazal!"

"Ay ne? Ne oluyor yine ne konuşuyorsunuz?" diyerekten sandalyeye oturdu. Duru'ya sandalye kalmayınca yan masanın sandalyesini kapıp Hazal'ın yanında yerini bulmuştu.

"Eee konu ne?"

Çağrı.

"Bilmiyorum işte Zeyno hanımın konuşmasını bekliyordum bende."

Kahvem den bir yudum daha aldıktan sonra kafamı masaya gömdüm.

"Zeyno bizi merakta bırakıp öylece kafanı gömemezsin. Kalk ya!" diyerekten kolumu çekiştiren Hazal'a karşılık hayır anlamında kafamı salladım o sırada dün gece aklıma gelmesi ile sesli bir şekilde ofladım.

[flashback]

"Şaka mı? Uzun süredir çalmamana rağmen mükemmeldin!" gülerek yanıma oturdu. "Tekrar ve tekrar teşekkür ederim Zeynep. Beni ne kadar mutlu ettin tahmin edemezsin."

"Bende buna sevindim Çağrı ama-" sözümü kesti.

"Ama yok şu amalara gelmesek?"

"Geldik bile. Dökül hadi neden benden uzaksın?"

Derin bir nefes verdi ve yaslandı. Bir süre öylece düşündü ardından doğruldu ve bana döndü.

"Bak sadece böyle olması gerekiyor. Bunu bil yeter. Benim seninle şuan burda olmam bile yanlış."

"Yanlış mı gerçekten mi Çağrı? İyi, tamam zorundasın ama neden en azından bana nedenini anlatmalısın yoksa ben kendi içimde aklımı yitiriceğim."

"Yapamam, anlatamam."

"Bak son haftalardır olan şeyler o kadar garip ki benim gerçekten aklım almıyor. İlk önce sen benden uzaklaşıyorsun , Efe ve Pamira bir anda ortadan kaybolu-"

Duraksadım.

"Efe tabii ya Efe. Onun bir payı var değil mi? Ne yaptı yine bak Çağrı anlat-"

Sözümü kesen öpücük gözlerimi irice açmama sebep olurken Çağrı yavaşça dudaklarını hareket ettirmeye başladı. Hızlıca üzerimde ki şaşkınlığı atarak gözlerimi özlemle kapattım.

Çağrı'ya karşılık verdiğimde aynı zamanda kollarım ile boynunu sararak onu kendime daha çok yaklaştırdım.

Bir eli boynumu sarmış baş parmağı ile yanağımı okşarken diğer eli ise belimdeydi. İkimiz de birbirimize özlem doluyduk. Her zerresini özlemiştim...

Bu öpüşmemizi daha da derin yaparken yavaşça ayrıldı benden.

Alnını alnıma yasladı ve fısıldadı.