Epilepsi // Mengola

³

Yazardan;

Emre sinirle kalkıp masayı terk ettiğinde ortada ölüm sessizliği vardı.

M: Kaan, Ali biliyorum Emre için endişeliniz ama o artık her şeyi öğrendi. Ben sadece mantıklı olanı söylüyorum. Açıklayın artık Emre'ye her şeyi bakın mental sağlığıda kötü.

Mert mantıklı konuşuyordu. Fakat kimse onu dinlememişti. Kaan ayağa kalktı.

K: Mantıkla nereye kadar Mert! Artık uyan her şeyi mantıkla halledemezsin, halledemeyiz. Onun duygularını hiç mi görmüyorsun hiç mi hissetmiyorsun? Bazen bi insanla değilde mantık makinesiyle sevgili olduğumu düşünüyorum.

Kaan ne dediğini fark ettiğinde artık çok geçti. Mert'in önce gözleri doldu. Sonra ağzını açtı.

M: Haklısın Kaan aile sevgisi görmemiş biriyle çıkman düşündürücü.

Dedi göz yaşları arasından. Sonra kafeden çıkarken Kaan peşinden gitmeye başladı.

K: Mert! Yemin ederim öyle demek istemedim lütfen!

Mert hızlıca arkasını döndüğünde Kaan olduğu yerde kaldı.

K: Mert dur, burnun kanıyor lütfen gitme yardım edeyim.

Dedi ve cebinden peçete çıkarttı. Mert konuşmaya devam etti.

M: Belki bu sana robot olmadığımın göstergesidir.

Kaan biliyordu Merti kan tutuyordu. Mert parmağını bilerek burnuna götürdü ve kana baktı. Bilinci kapanırken Kaan ona koştu.

K: Sevgilim kendine gel..

***

Emre'den;

Nerdesin Hürkan..
Geri dön sensiz yapamıyorum..

E: Aldığın güller hala yaşıyor Hürkan, söz verdiğim gibi. Bende hala yaşıyorum Hürkan.. Keşke o güller ölse.

Oysa mezarlıktan ses falan gelmiyordu.

H: Geldim sevgilim..

E: Hayır ya halüs olmaman gerekiyordu senin.. Ah, hala çok güzelsin..

H: Seni çok özledim Emre..

Arkamı döndüm ona bakarak ağlamak istemiyordum. Koşma sesleri gelince önüme döndüm. Artık hayalide yoktu..

Kafamda sesi yankılanıyordu.

(2 yıl önce)

E: Hürkan yavaş ol çekmesene bebeğim.

H: Hadi Emre ya gel lütfen.

E: Sana tüm pamuk şeker fabrikalarını alacağım şu yüzündeki mutluluğa bak.

H: Tamam tamam alırsın kesin sonra hadi Emre koşsana.

Birden Hürkanı kenara doğru hafifçe ittirdim ve pamuk şekerciye koşmaya başladım.

Hürkan arkamdan.

H: Hey ama beni ittirdin hileci!

Diye bağırdı ve koşmaya başladı. Arkama döndüğümde Hürkan kalbini tutmuştu. Koşarak yanına gittim.

E: Hürkan? İyi misin?

H: İyiyim sevgilim geçecek şimdi.

Hürkanın bilinci kapanmıştı.

E: YARDIM EDİN AMBULANSI ARAYIN!

E: Sevgilim kendine gel..

***

İşte bir kez daha
Durup karşında
Belkide son defa
Soruyorum sana..

Bitti mi hikayemiz?
Bu ne biçim son böyle?
Değmezmiydi sevgimiz
Savaşıp direnmeye?

Öptüm bay, gömdüm say <333