Epilepsi // Mengola

⁶

Hürkan(?)'dan;

Sabah uyandığımda karşımdaki manzara izlenmeye değerdi. Hani milyonların olsa bu görüntüyü izlemek için milyonlarını verirdin.

Karşımda her şeyden habersiz Emre adeta melek gibi uyuyordu. Geceden dolayı şiş olan dudakları sürekli hareket eden göğüs kafesi. Tam bir şaheser gibi yanımdaydı..

Lavaboya gitmek için kalktım. Aynaya bakıyordum. Boynum çok morarmıştı. Aynaya bakıp aval aval sırıtıyor. Dün geceyi düşünüyordum :).

Emreyi aynadan gördüğümde korktum ve ona doğru döndüm. Emre üzerime yürüdü ve elini boynumdaki morluklarda gezdirdi.

E: Bunlar aşk izi günahının ilk izi
Yazdım ikimizi herkes bilsin bizi.

Bende aynı şekilde elimi onun şişmiş dudaklarında gezdirdim.

H: Bunlar aşk izi günahının ilk izi
Sevdik birbirimizi herkes bilsin bizi.

E: Sabah seni göremeyince korktum.. Gittin sandım.

***

Emre'den;

Söylediğim şeye cevap vermemişti. Biliyordum, kalacağının garantisi yoktu. Gerçek miydi onu dahi bilmiyordum.

Hürkan yanımdan yavaşça geçti. Gitmesinden korktuğum için peşinden ilerledim. Dün geceden sonra paytak paytak yürümesi beni güldürdü.

H: Noldu?

E: Yürüyüşüne bak Hürkan!

Dedim ve kahkahayı patlattım.

Hanımcıkaan arıyor..

H: Kim o?

E: Kaan arıyor.

E: Efendim Kaan?

K: Emre bak biliyorum bize sinirlisin ama lütfen bak küs kalmayalım buluşalım, konuşalım.

E: Şuan çok değerli bir misafirim var Kaan sonra konuşuruz hallederiz. Canınızı sıkmayın ben kardeşlerime küsmem.

K: Tamam bak habersiz bırakma bizi.

E: Tamamdır.

Hürkan'ın karşısına oturdum avcumu yanağına koydum. Oda avcumu öptü ve yaslandı. Ben yanağını seviyordum bir yandan.

E: Neden Hürkan.. Neden?

H: Anlatacağım sevgilim.. Yorgun görünüyorsun biraz dinlen.

E: Ama gitme olur mu?

H: Gitmem.

E: Söz mü?

Yutkundu. Gözlerini kapattı.

H: Söz..

Bir süre sustuk.

H: Hatta gel dizime yat şöyle.

Dedi beni dizine yatırdı ben onun kokusuyla derin bir uykuya daldım.

***

Emre Hürkan öldü artık.
Üzgünüz efendim hastayı kaybettik.

Ambulansın içinde sadece Hürkanın yavaşlamış kalp ritmi, hemşirelerin bağırması ve benim çığlık çığlığa ağlama seslerim geliyordu.

Hastaneye geldiğimizde onu benden aldılar. Ben hastane koridorunda volta atarken bunun basit bir bayılma olmadığını biliyordum. Bayılacak olan insan kalbini ovalamazdı. Hürkan pek çok kez bayılmıştı.

Her defasında hastaneye gidelim dememe karşılık "Olmaz kan şekerim düşüyor sıkıntı yok" diyordu.

Kaanlar sonunda gelmişti. Mert Kaan'ın elinden tutuyor kan görmemek için etrafına pür dikkat bakıyordu. Benim sevgilimse içerdeydi.. Benden uzakta..

Ali de geldiğinde kadro tamamdı. Ömer zaten şehir dışındaydı arasakta gelemezdi.

İçeriden çıkan doktor binbir renge giriyordu. Ağzından çıkan tek bir cümle ya beni hayata bağlayacak ya da fişimi çekecekti.

D: Üzgünüz efendim.. Hastayı kaybettik..

Dedi gözlerimin içine bakarak.

E: HAYIR!

H: Geçti.. Ben buradayım sevgilim.

***

Her gün, silsemde, bir an, unutmadım
Bazen, sevilsemde, uzaktan, duyamadım
Her şey, çok basitse, neden ben yapamadım?
Her şey, tükenmişse, bu satırlar neden?

Öptüm bay, gömdüm say <333