Emre'den;
E: Biliyordum. İnanmak lazımmış meğer iskambil fallarına :)
Sıçrayarak uyandım saçma rüya beni saçma şekilde uyandırmıştı. Her zaman yaptığım gibi kalktım, masamın başına geçtim ve elime kalemi alarak yeni şarkımın sözlerini yazmaya başladım.
Kupa Kızı Ve Sinek Valesi
Bir iskambil falında
Çıkmıştık birbirimize
O güzel kupa kızıydı
Sinek valesiydim benseGece yarısı o perşembe
Rastladım köprü üstünde
"Ağlama" dedim, o ağladı
Trabzanlardan indiğinde.Yazmaya devam edecektim ki telefonum çaldı bilinmeyen numaraydı. Açtım.
E: Alo?
Ağlama sesleri geliyordu.. Tanıdık.. Hürkan'ın ağlama sesi..
E: Hürkan! Nerdesin sevgilim lütfen söyle. Yalvarırım. Bak her nerdeysen sıkıntı değil. Nolur konuş benimle.
Karşı taraf telefonu kapattı. Dışarda kar fırtınası vardı resmen. Göz yaşım kağıda damladı. Kağıt ıslandı.. Yazının mürekkebi ıslaklıka birleşirken yazım dağıldı. Umursamadım ve devam ettim.
"Saçların mı ıslak yoksa ıslak mı yaşamak? Dedim
Senin için rüzgarda hep yağmur mu var?
Gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı sorulardan?
Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar?Dışarıya baktım anılarımız geldi. Yine..
(3 yıl önce)
H: Emre'm bakkk kar çok güzel.
E: Keşke kar olsan.. Sende çok güzelsin sevgilim..
H: Kar olsam bile ben sende erimek isterdim.. Güzel olsam ne fark eder?
E: Gel buraya.
Dedim ve kocaman bir öpücük bahşettim. Utançla başını eğerken yetmedi bir kere daha öptüm.
H: Tamam Emre utanıyorum, yeter.
E: Hmm evde devam edelim diyorsun.
(Günümüz)
Kar.. Kar tanesi..
Bir kar tanesi ol, kon dilimin ucuna
Bir kar tanesi, eri ağzımda
Bir kar tanesi ol, kon dilimin ucuna
Bir kar tanesi, eri ağzımdaDevamını yazarken kafamda tekrar o anı canlandı.
Sırılsıklamdı, soyundu, vücuduma dokundu
Biraz pürüzlü tenimde yaşam hücrelerimi buldu
Mutluydum, o uyudu, sarıldım sayıklarken
Tanımadığım o adları yanımda çırılçıplak.Burayı yazarken sırıtıyordum. Evet gördüğüm kişi Hürkandı emindim. Fakat Hürkan, benim Hürkan'ım değildi. Çökmüştü, ruhsuzdu, yaşayan ölüydü sanki..
Tekrar nakaratı yazdım ve sözlere devam ettim.
Rüyamda gururluydum "Biliyordum" diyordum
İnanmak lazımmış meğer iskambil fallarına
Uyandım, bakakaldım, hayali bir parmağın bıraktığı yazıya, pencere camının buğusuna
"Hoşçakal"Zilim çaldı gidip açtığımdaysa artık bacaklarım bedenimi taşıyamayacaktı. Yer düşerken iki tane güçlü kol beni tuttu.
H: Emre'm kendine gel!
***
Bir kar tanesi ol ;)
Öptüm bay, gömdüm say <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Epilepsi // Mengola
Fanfiction+" Affet beni sevgilim, unutamadım seni.. Hiç halim yok uyanmaya. Sevemem sensiz günleri.."