Şeftali Çiçekleri Sonbaharda da Açar

5' iyi insan

Yalnızlığının uçup gittiğini hissetmek. Wang Yibo bu duyguyu tattığında Xiao Zhan'la tanışalı üç ay olmuştu. Onu hep anlayan ve her zaman yanında olan biri hayatına girdiğinde buna alışması ve ona güvenmesi de biraz zaman almıştı. Bundan iki yıl sonra şimdi, kızıyla birlikte alışveriş yapıp keyfine bakarken bu duyguyu yeniden tattığı zaman tamamlanmış hissetmişti.

Lihua onun için her zaman hayatının önemli bir parçası olmuştu ancak kendisinin de kızı için önemli olduğunu yeni fark ediyordu ve bu duygu daha önce hissettiği her şeyden daha güzeldi. Beraberinde getirdiği ağır sorumluluğu hafifletecek kadar güzeldi.

"Baba!" Lihua bugün okul çıkışında gittikleri alışverişten aldıkları bulutlu pijaması ile yanına geldiğinde gülümseyip onu izledi. "Çok yakışmış."

"Tam oldu." dedi Lihua memnuniyetle. "Teşekkür ederim baba."

"Ne için?" Yibo yanına oturan kızının seviyesine yaklaşmak için arkasına yaslanıp biraz öne kaydı.

Lihua konuşmak yerine gülümseyerek omuz silkti. İlk kez birlikte alışverişe çıktığı bir yetişkin beğendiği her şeyi almasına izin vermişti, ne alacağını karışmamıştı. Üstelik annesinin şimdiye kadar toz tuttuğu bahanesiyle edinmesine izin vermediği peluşlardan bile almıştı odası için. Babasının evindeki odası ilk kez sahiden de odası gibi hissettiriyordu.

Yibo cevap alamadığında konuyu değiştirmeye karar verip dudaklarını gerdi. "Yarın akşam ne yemek istersin?"

Lihua'nın bakışları yavaşça solarken Yibo yine yanlış bir soru sorduğunu düşünmeye başlamıştı. "Sen ne istersen yeriz baba."

"Bir sorun mu var?" dedi dikleşerek. Kızına herhangi bir konuda yardımcı olmak için içinden adeta çırpınıyordu.

Lihua başını iki yana salladı. "Yarın okuldan sonra piyano dersim var."

Yibo bunu unuttuğuna inanamıyordu. Dudaklarını aralayıp şaşkınlıkla kızına bakarken derin bir nefes aldı. "Ben seni götürüm, eve döndüğünde de bir şeyler yeriz. Olur mu?"

"Olur." dedi Lihua ayağa kalkmadan önce. "Şimdi uyuyacağım. İyi geceler baba."

İyi geceler dilemek yerine Yibo sessizce kalkıp kızının küçük adımlarını odasına kadar takip etti. Yatağa yatmasını kapıya yaslanarak izleyip o yerleştikten sonra fısıldayarak ışığı kapattı. "İyi geceler Lihua."

———

Wang Yibo'nun üniversitedeki odasında geçen günleri artık daha az sıkıcı bir hal almaya başlamıştı. Başını biraz eğerse sıcağı bahane ederek açık bıraktığı kapının karşısında yine aynı bahaneyle açık bırakılan kapıdan sevgilisi ile göz göze gelebiliyordu. Odasını paylaştığı akademisyen arkadaşı durumu bilse de ikisini görmezden gelmeye devam ederek araya koridoru da alarak sürdürdükleri bu flört halini görmezden geliyordu.

Lihua okuldan daha erken çıktığı için onu alıp piyano dersine bıraktıktan sonra işlerini bitirmek için buraya dönmüştü. Küçük kızının yanında olmaya biraz daha alıştığı için daha rahattı ve önündeki vakti kendisine zehir etmek yerine kızıyla verimli vakit geçirerek harcamak niyetindeydi.

Xiao Zhan'ın odasından çıkıp kendi odasına geldiğini gördüğünde masasında toparlanıp oda arkadaşına bir bakış attı. Profesör Qian Feng, her zaman olduğu gibi onları görmezden gelerek bilgisayardaki işleriyle ilgilenmeye devam ediyordu. Xiao Zhan sessizce sandalyesinin arkasından ona sarılarak başını omzuna yasladı ve yanağına dudaklarını bastırıp fısıldadı. "Bu akşam bana gelir misiniz?"