CHAPTER 35

246 14 20
                                    

Pakinggan nyo yung kanta para mas happy :)))

Sabihin niyo, salamat @IML8T3  ang bitter mo. Chr.

/Bong/

"That was a long fucking flight dude! Hey Andres!"

Annoying, noisy, and chaotic. That's my surroundings as of the moment. But despite the fact that these three idiots annoyed me so much, I am still blessed to have them. Salute to all their efforts to travel all the way to Hawaii for my important day.

Inaayos ko lang ang butones ko habang nakatitig sa salamin. Nasa iisang kwarto kaming tatlo, sa loob ng hotel na tinutuluyan ko ngayon. Nagbibihis ako para sa kasal mamaya. The girls are at the house. Yeah, house. I wouldn't consider it as a home.

My friends and Sela just arrived from the Philippines. Dire-diretso na sila. Mga walang pahinga. But they don't even look tired. Mas hyper pa nga sa akin ang tatlo. And what's weird now is Diego's stupid stares at my direction that's been bothering me since hours ago. Kakadating niya pa lang ganyan na ang tingin niya. What the heck is he doing?

"Hey! Don't touch that!" suway ko sa kanila dahil sinubukang isuot ni Leo ang panglabas na damit ko. Di ko pa nasuot 'yon. Mamaya na siguro pag pumunta na kami ng venue. Mabilis akong nagtungo sa direksyon nila para hablutin ang damit kong hawak ni Leo saka ito pinagpagan. Baka madumihan pa eh.

"Dude, OA mo naman. As if may dumi 'tong kamay ko." he even examined his hands trying to prove that he's clean. I just rolled my eyes and put the suit in a safe place. I protected it like it was my girl. Baka pag nakita ni Leni na madumi ako, mababatukan na naman ako nun.

"Di lang kamay madumi sayo, pati buong pagkatao mo." Andres smirked at his remarks. Nagtatawanan kaming tatlo sa sinabi niya kaya tinaasan niya kami ng gitnang daliri isa-isa. Binatukan ni Leo si Andres pero kaagad itong nakatago sa likod ko kaya nagpatulong ang isa kay Diego. Immature.

I sat beside Diego. He was laughing so hard as soon as Leo got the chance to grab Andres' hair. They're like animals that just came out of its cave. Sa kakulitan nila, nabangga si Andres sa pader and the painting that the hotel decorated for this room unfortunately fell. Stupid shits. Bakit pa ba sumama ang mga 'to rito?

Hinayaan na lang namin sila at itinuon ko ang atensyon ko kay Diego. Siniko ko siya para sabihing narito ako. He's my closest friend. Someone I could rely on. Oo, malapit din naman ako kay Leo at Andres but Diego is different. He'd always be present at my worst and... of course in this grand moment of my life.

"Bro... ikakasal na ako." di ko maiwasang maging emotional. Iniisip ko pa lang ang pinagdaanan namin ng kasintahan ko, parang nakaka proud na umabot kami rito. We tried hard, and we succeeded.

Sino bang mag-aakala na matapos ang lahat ng pasakit na 'yon makakayanan naming dalawa? Inakbayan ako ni Diego, tinatanaw namin ang dalawa pa naming magkaibigan na mag-asaran kahit pa seryoso ang aming pag-uusapan.

"Tangina bro, dapat lang. After all the burden you two have caused me. Di ako papayag na di kayo magkatuluyan." guguluhin niya sana ang buhok ko pero binantaan ko na siya kaagad. Ang tagal ko 'tong inayos, di pwedeng magulo 'to. He just smiled and put his hands down, backing off.

He's like a brother to me. Kahit buwan lang ang tanda niya sa akin, para ko na rin siyang kuya. I remembered how he forced me to tell him my problem when Leni was avoiding me. He encouraged me to confess my feelings before things are too late. And with his advice, I've reached this point.

"Thank you so much, Dieg. Di ko alam ang gagawin ko kung wala ka." I patted his shoulder. In response, he made a disgusted face. Not used to my sweet dialogues.

Secluded  (BongLeni FF)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon