Seçim / Yoonmin

15-Final

Min Yoongi

Evet. Şuan uçurumdan ayaklarımı uzatmış oturuyordum.

Olanları düşünüyordum. Evlatlıktan reddedildim. Hayatım da ki ilk gerçek aşkımı kaybettim, terk edildim. Saçma bi ilişki yaşıyordum. Jimin'im için korkuyordum.

Zor insanlarla kaynaşan biriyim zaten tek arkadaşım Taehyung'da o da Jeongguk'la başka ülkeye taşındılar.

Babam evlatlıktan reddedince yeni bir yerde işe başladım. Ve kovuldum. Beni seven insan var mı? Diye düşünüce, yok.

Ne yaptım Ne yapıyorum.

Hiç bir fikrim yok. Ama gök yüzüne ulaşmadan önce. Siktir etmem gereken kişinin son kez sesini duymam lazımdı. Bir kelimesi bile değerliydi. Ne yapabilirdim ki. Ne yapıcaktım, düşünmedim. Ve JimJim'i araya bastım.

JimJim
Aranıyor...
.
.
.
.
Meşgule atıldı...

Benimle görüşmek istemediğini biliyordum. Ama içim de bi umut vardı.

JimJim
Aranıyor...

JimJim
Alo?

Yoongi
Nasılsın chim?

JimJim
Neden aramıştın?

Yoongi
Elveda demiyorum çünkü eninde sonunda buluşucaz.

JimJim
Yoongi sen içtin mi? Kafan yerinde mi? Ne diyorsun?

Yoongi
Açıklama yapmam zor ama.. hm. Bugün hiç instagram'a baktın mı?

JimJim
Hayır?..?

Yoongi
Sen bakarken ben derin sulara hızlı bi atlayış yapıcam görüşürüz ilk aşkım

JimJim
Yoongi orayı biliyorum oraya geliyorum bekle be-

Arama sonladırdı...

Salak ben neden umut besliyordum ki. Kendimi daha da üzüyordum. Aslında buraya bu amaçla gelmemiştim. Sakinlemek nefes almak için gelmiştim.

Ve orda tam 2.30 saattir oturuyordum. Postu 30 dakida önce paylaşmıştım. Uçak moduna almış ve 30 dakikadır düşünüyordum.

Ama bir şey bir şey beni çağırıyordu. Uzaklara suyun altına sanki sanki.. oraya gidersem daha mutlu olurum gibi geliyor. Ben bu kararı aldım. İnsanlara gel diyorsan gelirler. Tek insanlara da değil böyledir.

Beni çağırıyorsa orda olmam gerekiyordu. Bu mazara çok cazipti. Burdan kalkmak istemiyordum. Kısaca.. kararsızdım ama yine de bunu yapıcaktım.

Sonuçta ben fakir, sevgisi, duygusuz, aptal biriyim.

Geleceğini düşünmüyordum zaten yavaşça ayağa kalkarken ay'ın aydınlattığı uçuruma bi ışık daha girmişti.

Araba farı..

Neden gelmişti ki, arkama dönmedim.
Yanım da biri daha belirmişti. Uçurumdan aşağı bakmaya devam ettim. Konuştu..

"Yoongi." Dedi ciddi bi sesle. Ona bakmaya niyetim yoktu. "Yoongi!" Bağırdı kafamı ona doğru çevirdim. Bana kızgın bakıyordu. Benim hayatımdan ona ne ki.

"Bunu nasıl yaparsın?! Sen- sen nasıl yaparsın. Bunu bunu BANA nasıl yaparsın?!" Dedi sesi yankılanıyordu. 'Bana?' Ne diyordu bu!? "BANA derken en büyük zararı hasarı SEN bana verdin. Şimdi gelmiş burda 'BANA nasıl yapıyorsun' diyorsun?" Dedim

"Beni gerçekten sevmedin değil mi?"

Durdu bir süre durdu "Ben cevabımı aldım." Dedi ve önüme döndüm. Bu konusmalar yaşanırken vücudum full ona dönüktü.

Şimdi tam zamanıydı. Tekrar ona baktığım da bana bakıyordu. "Dediğim gibi buraya kadar görüşürüz Park." Dedim ve kendimi suya sırt üstü düşücek şekilde bıraktım. Aynı anda "YOONGİ!" Diye bağırış geldi.

Şuan uçurumdan o bana sarılmış düşüyorduk.

Ağlıyordu. Çok geçmeden karanlıkla buluştuk. Gözlerimi açtığım da bulutların üzerindeydik bana sarılıyordu. Onu kendimden uzaklaştırdım ve etrafı gezinmeye başladım...

Son

_________________________________________
Kısa oldu ama istediğim gibi oldu.

Yüzüne söyleyemiyorum ama cevabım.
Evet
{Fic ile bağımsızdır}
(Umarım anlamamışsındır betül..)