Sarsıldığımı hissetmem ile gözlerimi açtım ve kendi evimde odamda yatıyor olduğumu fark ettim başımda annem' büyükannen ölmüş' diye söylenerek bavul hazırlıyordu.
"Anne ne oluyor" dediğimde annem bana dönerek.
"Heh uyandınmı kalk üstünü başını değiştir cenazeye yetişmemiz lazım"
Dediğinde annemin az önce dediğini yeni idrak etmiştim.
Annem odadan çıktığında ne olduğunu çözmeye çalışırken bir yandan mutluydum her şey bir rüya olduğu için ama bir yandan da mutsuzdum büyükannem öldüğü için.
Hemen giyinip annemin yanına gittim .
"Hadi giy ayakkabılarını" dedi annem. Ayakkabılarımı giyerken bir yandan da annemle konuşmaya çalışıyordum.
"Anne bavul ne için"
"Birkaç gün orada kalmamız gerekebilir"
Anladığımı belli eden bir mırıltı çıkararak kapıya çıktım.
"Anne babam nerede"
" O önce gitti ben uyanmanı bekledim, hadi çıkalım"
Arabaya doğru yürüdüm ve arka koltuğa oturdum.
Gidene kadar uyumayı düşünerek annemin arabaya binmesini bekledim.
Annem geldiğinde uyuyabileceğimi anlayıp gözümü kapattım.
Gözümü açtığımda ormanlık bir alandaydık büyükannem'in mezarına geldiğimizi anlayıp arabadan indim.
Annem çoktan arabadan çıkmış ve mezarın başında bekliyordu.
Herkes siyah giymişti ve çok fazla kişi vardı.
Annemin yanına geçip bekledim.
O sırada gözüme takılmaması gereken bir şey takıldı.
Rüyamdaki kız lalisa, karşımda duruyordu yüzünü kapatan bir şapkası vardı, sadece dudakları gözüküyordu ama sırıttığını her halükârda görmek mümkündü.
Şapkasını indirip yüzüme baktığında gözümün karardığını ve yere düştüğümü anladım.
Duyduğum son ses lalisa'nın kahkahası ve herkesin lalisa'ya karşı yargılayıcı bir ses tonuyla lüzumsuz bir davranış yaptığını belirten mırıltılar çıkarmasıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐔𝐍𝐈̇𝐕𝐄𝐑𝐒𝐄 𝐎𝐅 𝐒𝐄𝐂𝐑𝐄𝐓𝐒𓂸 𝑐ℎ𝑎𝑒𝑙𝑖𝑠𝑎
RandomEfsanelerin birinde, sırlar evreni diye bir yer vardı, bu efsane'yi 1989 yılında park seo-byeok adında yaşlı bir kadın ortaya sürmüştü. bu efsanenin doğruluğu kesin değildi ve bu efsaneye kimse inanmıyordu, inanmamakta haklılar mıydı yoksa haksız mı...
