✓Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 5

Αλκινόη

Το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα, ήταν η υγρασία. Η υγρασία και μια αφόρητη ζέστη που με εμπόδιζε να αναπνεύσω. Με το μυαλό θολό, προσπάθησα να βγάλω το κάλυμμα που μου σκέπαζε το πρόσωπο, όμως, τα χέρια μου ήταν μπερδεμένα μέσα σε υφάσματα, όπως και τα πόδια μου, Θα έπρεπε να είχα δει κάποιον εφιάλτη και να είχα τυλιχθεί μέσα στα σεντόνια μου.

Με το κεφάλι βαρύ, θέλησα να σηκωθώ και το κούτελό μου χτύπησε σε κάτι σκληρό και κρύο. Είχα κυλήσει κάτω απ' το κρεβάτι; Στριφογύρισα προς όλες τις κατευθύνσεις για να βγω και το μόνο που βρήκα, ήταν τοίχος. Μα τί είχα κάνει τέλος πάντων μέσα στη νύχτα για να βρεθώ σ' αυτήν την κατάσταση; Προσπάθησα να κυλίσω από την άλλη μεριά. Ένας δεύτερος τοίχος. Αδύνατον.

Με κατέλαβε πανικός και πάλεψα για να συνέλθω από τη νύστα, προσπαθώντας να περιστραφώ μέσα στο σεντόνι μου, σαν φίδι. Τότε ήταν που αισθάνθηκα το τσούξιμο από τα σκοινιά που ήταν δεμένα γύρω μου, επάνω απ' το ύφασμα,

- Σχοινιά;

Ξαφνικά επανήλθε η μνήμη μου.

Ο Βορέας, το αίμα, η Πυθία, η αυτοκτονία... Ένα σάβανο!

Ήμουν τυλιγμένη και δεμένη μέσα σε ένα σάβανο. Δεν βρισκόμουν κάτω απ' το κρεβάτι μου, αλλά κάτω από τη γη, μέσα σε μία σαρκοφάγο. Με είχαν θάψει ζωντανή.

Με κατέλαβε μια πραγματική φρενίτιδα και χτυπιόμουν ουρλιάζοντας αφηνιασμένη, κλοτσώντας την πέτρα, γδέρνοντας τα γόνατά μου και τους ώμους μου.

- Ω, θεοί, βοηθείστε με! Βοή...

Παρά τρίχα να πνιγώ και να καταπιώ το μικρό νόμισμα, που είχαν βάλει κάτω απ' τη γλώσσα μου, για να πληρώσω για το πέρασμα μου στον Χάροντα.

- Βγάλτε με από 'δω! Βοηθείστε με! Δεν είμαι πεθαμένη! Βοήθεια!

Δεν ξέρω για πόση ώρα φώναζα έτσι. Η φωνή μου είχε σβήσει από το σάβανο που είχαν τυλίξει πολλές φορές γύρω μου και δεν μπορούσα πια να βγάλω τον παραμικρό ήχο. Πνιγόμουν. Τα πνευμόνια μου, πατηκωμένα από τα σκοινιά που κρατούσαν το σάβανο σφιχτό γύρω μου, φούσκωναν απελπισμένα, με την ελπίδα να ρουφήξουν έστω και ελάχιστο αέρα. Βάλθηκα να κλαίω, μισότρελη από φόβο. Πόση ώρα θα μου έπαιρνε να πεθάνω; Η Πυθία με είχε κοροϊδέψει. Θα εξαφανιζόμουν μια για πάντα και δεν θα μπορούσα ποτέ να εκδικηθώ για τον αδελφό μου. Θα πέθαινα για το τίποτε και μάλιστα με τον πιο βασανιστικό τρόπο που υπήρχε.