✓Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 12

Αλκινόη

- Σε είδα σήμερα το πρωί, στον στάβλο. Ήταν σίγουρα η πρώτη φορά που είδα αγόρι, να κάθεται για να κατουρήσει.

- Δεν το ξέρει... Κανείς δεν το ξέρει!

- Ο Λεωνίδας;

- Αυτός λιγότερο απ' τον καθέναν!

Ο Βρόμιος σφύριξε και έσκασε στα γέλια.

- Έχουν βουνιά στα μάτια, μα την αλήθεια!

- Θα τους το πεις;

Σήκωσε τους ώμους.

- Εξαρτάται από σένα...

Το στομάχι μου σφίχτηκε.

- Ποτέ! Καλύτερα να πεθάνω, παλιογούρουνο!

Φώναξα.

Ο Βρόμιος άνοιξε κάτι τεράστια μάτια και απομακρύνθηκε με ένα γέλιο που έκανε τους τοίχους του στάβλου να τρέμουν.

- Άγγιξέ με και σου ορκίζομαι ότι θα βγεις απ' αυτόν τον στάβλο, με τα πόδια μπροστά!

Ξαναβρήκε την αναπνοή του με δυσκολία και σήκωσε τον χιτώνα του ως τον αφαλό. Έπιασα σφιχτά το δίκρανο, το τράβηξα και το έβγαλα από τον σανό.

- Άσ' το αυτό και κοίτα καλύτερα εδώ, ηλίθιε!

Σηκώθηκα με έναν πήδο και τον απείλησα με τις κοφτερές άκρες.

- Πίσω!

- Μα κοίτα, μα τον Ηρακλή! Δεν σου φαίνεται πως λείπει κάτι;

Διστακτική, χαμήλωσα τα μάτια στο υπογάστριο του και έκανα ένα βήμα πίσω, με την ψυχή στο στόμα. Του είχαν κόψει το γεννητικό του όργανο.

- Ήταν ένα μικρό δωράκι από τους Αιγινίτες.

Είπε σαν να έφτυνε και άφησε το ρούχο του να πέσει.

- Λοιπόν; Θα το αφήσεις αυτό το δίκρανο;

Άφησα το εργαλείο μέσα στον σανό και κάθισα απαλά, χωρίς να το αφήσω από τα μάτια μου.

- Τί σκέπτεσαι να κάνεις;

Μουρμούρισα.

- Κάτσε λίγο πιο εκεί.

Είπε και κάθισε δίπλα μου.

- Τί περιμένεις από εμένα;

- Εξηγήσεις, νεαρή μου! Βαριέμαι αρκετά μόνος μου σ' αυτόν τον στάβλο και ποτέ δεν άκουσα μια καλή ιστορία.

- Και τί θα την κάνεις αυτήν την καλή ιστορία;

Χαχάνισε.

- Δεν νομίζω ότι έχεις επιλογή, ομορφούλα μου.