KUSURSUZ A'SIR

1. BÖLÜM:❝YENİDEN DOĞUŞ.❞

Şifreyi çöz, bitir kitabı.

🕸️

❝Acım benimdi ve ben acımı kabullendim.❞

1. BÖLÜM: ❝YENİDEN DOĞUŞ. ❞

Öfkeyle hareket eden yolunu bulmaz. Hırsla yola çıkan, zararla oturur derler. Yani anlayacağın kötü duygu seni ölümü hapsederdi.

Hayır.

Öfkem beni ayakta tutan tek seydi. Hırsım ateşim, zararım kendime değil, başkalarınaydı.

Şuan yaşıyorsam, bunlar içindi. İntikamım dünyadan da büyüktü. Ateş burayı yapacaktı yakan bendim fakat yanan onlardı. Benimle uğraşmayacaklarını anlayacaklardı fakat çok geç okucaktı. Bunları anlayacaklar ve ayaklarıma kapanacaklardı.

Bugün yeniden doğuşumdu. Bugün hem olum günüm hemde yaşama günümdü. Biliyordum ki yattığım yerde uzun yaşamayacağım, tekradan diriliceğim.

Beni ayağa kaldıran, dimdik durmamı söyleyen bendim. Gözüm kinden kör, dudaklarım da ölüm kelimlerimle geliyordum.

Bu benim günümdü.

"Çok iyi birisiydi kendisi." Dedi kadınlardan birisi. Tanımıyordum fakat gözleri mavi, saçları beyazdı. Yüzünde kırışıklar, elleri buruş buruştu. Gözünün altında bir ben, dudaklarında da aynısı vardı. Saçlarına sarmış siyah bir şal vardı.

"Ben de bilirdim bu kızı. Kendisi babasının yanında hiç ayrılmazdı."dediğinde gözlerim kırpmaksızın onu izliyordum.

O kız babasının yanında ayrılmazdı.
O kız babasının yanından ayrılmadı ama babası ayrıldı.

Konuşan bir adamdı. Demin ki konuşan teyzenin koluna girmiş, gözlüklerini takmış bir mafya koruması gibiydi. Kolunda yer yersiz dövmeler vardı. Yanağında dikiş izi ve diğer yanağında da aynı izden yer alıyordu. Gözlerindeki siyah güneş gözlüğüyle görünmüyordu, kumraldı.

Herkes öyle mutsuzdu ki gerçekten bir an gülecek gibi oldum.

"Sakın güleyim deme bilesin."Dedi Yasemin. Yasemin bana söylüyordu ki kendisi ayrıca zor tutuyordu.

"Birsey yok, birşey yok, birşey yok."dedim dudaklarımı ısırarak. Yasemin güleceği sırada elinle bacağına vurarak ağlama numarası yapmaya başladı. "Ah canım kardeşim! Sen bu yollarda ölecek kişi miydin? Ah kardeşim vah kardeşim! Sen ki..."diyecegi sırada ne diyeceğini bilemeyip düşündü."Sen ki ne üzüyordun babanın ölümüne. Kaldırmadın gittin, yazık ettin kendine. Canım arkadaşım benim."dedi ağlayarak. Bu gidişle oscar ödülü senin Yasemin.