Bırakma Beni

Sevgili Günlük :Yaman geldi

Yanımda bir fincan kahve , elimde bir kitap... Ben ne zaman böyle zayıf düştüm.Annem beni depresyonda zannediyor inanın bana hayatım gerçekten çok zor .Kendimi toparlamam lazımdı , hemen giyindim ve çıktım . Sokakta o el ele tutuşan insanları gördükçe midem bulanıyordu . Bizim çocuklar her zaman gittiğimiz Clup 'ta oturuyorlardı. Ama bir şey farkettim yanlarında yeni bir çocuk vardı . "Yakışıklıymış" yanlarına oturdum. Çocuk okulumuza yeni gelen biriymiş (YAMAN) o kadar güzel gülüyordu ki gözlerimi dudaklarından ayıramıyordum . Konu sevgili olayına gelince kaçtım malum Emre ile ayrılalı daha bir hafta oluyordu.Akşam bir parti vardı zar zor izin almayı başarıp partiye gittim . Tabiki herkes oradaydı. Ben bir köşeye çekilip dışardaki o karanlık bölgeyi seyrediyordum ki tam yanımda Emre belirdi ."Konuşmamız gerekiyor ! Beni öyle bırakıp gidemezsin.Ne çabuk unuttun yağmur altı Öpücüklerimi"
"Emre sarhoşsun başka zaman konuşalım " Kolumu tuttu bırakmıyordu . "Emre herkes bize bakıyor bırak" tam gidiyordum bir anda dudaklarıma yapıştı.O an her şey durdu sanki mantıklı düşünemiyordum. Ama ne olursa olsun o beni aldattı. Ittim o anlık sinirle bir tokat attım. Herkes bize acıyan gözlerle bakıyordu. O kadar utandım ki hemen dışarı çıktım.Ağlamadan duramıyordum. Karşıdaki parka kadar durmadan koştum hiçbir şey demeden sadece koştum. Park sakindi yere oturdum ağlamadan duramıyordum Tutamıyordum kendimi. Tam kafamı kaldırdım karşımda o çocuk . "Hatırladım seni Armin ?" (Bir de sen eksiktin) gülümsedim . Yanıma oturdu saatlerce hem konuştuk hem içtik fena sarhoş olmuştum. Tam kendimi dudaklarına doğru çektim öpmek istedim ama bir anda gözüm karardı.Bayılmışım... Gözlerimi açtığımda karşımda Yaman vardı beni beklerken uyumuş.O görüntü o kadar güzeldi ki hep böyle kalmak istedim...