HİSSİZLİK

BUNU YAPAN BABAM MIYDI?

Babamla da konuşup bu konuyu bir de ondan dinlemek daha iyi olacaktı diye düşünüp babamı aradım.

'Baba seninle acil konuşmamız lazım restoranta geliyorum' dedim.

Anlamıştı herhalde ne olduğunu ve sadece ' tamam kızım bekliyorum' cevabıyla yetindi.Odadan çıkarken Can'ın odasından çıktığını gördüm.Bana 'nereye?' dedi.

'Babamla buluşup konuşucam' dedim.Gelmek istedi ama onun evde kalmasının daha iyi olacağını söyledim.

Hazırlanıp aşağı indiğimde annem sofrayı hazırlıyordu.Koskoca evin işini de artık başka biri yapmalıydı.Hizmetçimiz vardı ama işden ayrılmıştı uzun bir süre de yardımcı çağırmamıştık.Annem göz ucuyla bana bakıp 'nereye' dedi.

'İşim var halledip gelicem' dedim.Aslında Can'a söylüyordum kaba davranma diye ama ben de çok kızgındım o ikisine.Bir şey demesine izin vermeden evden çıktım.Taksiye atlayıp babamın yanına gittim.Babam da annemden farklı anlatmamıştı.Ortak karar olduğunu savunuyordu ikisi de ,iyi de bu bir bahane değildi.Sebebi yok muydu bunun?

'Kızım annenle geçinemiyorduk zaaten, sadece size aksettirmedik' diye lafa girdi babam.

'Baba lütfen benimle Can'la konuşur gibi konuşmayın başka bir şeyler olmamış gibi davranmayın lütfen Can da ben de ikinize de çok kızgınız.' Dedim kızgın bir ifadeyle.

Babam ise donuk bir ifadeyle;

'Kızım lütfen daha zorlama şuan dediğimize inanmak zorundasınız' dedi.

'Tamam baba kendine iyi bak bundan sonra'deyip ayrıldım oradan.

Taksiye bindiğimde hüngür hüngür ağlıyordum.Eve gidip Can'a ne diyeceğimi düşünüyordum.Bugün bir türlü vakit geçmiyordu.Artık akşam olduğundan dolayı annem telaşlanmış olsa gerek beni aradı ama ben eve yaklaştığım için telefonu açmadım.

Eve girdiğimde ise;

'Yaklaştığım için açmadım anne, hem artık kendimi kollayabilecek yaştayım hele de bu olaydan sonra' dedim alaylı bir tavırla.

Odama çıktığımda Can kapıyı tıklayarak içeriye girdi.Abla ne oldu dercesine bakıyordu anlamsız anlamsız.

'Ablacım aynı şeyleri anlattı babam ya hadi git yat artık' dedim.

'Peki...' dedi ve bir şey daha ekleyecekmiş gibi oldu sonra suskunluğunun üzerine yutkundu ve odasına gitti.

Ben şimdi ne yapacaktım.Nasıl devam edecekti hayat.En iyisi mi bunlar olmamış gibi davranmaktı.

Ertesi sabah başımda bir el hissediyordum.Annemin eliydi.Birden irkildim yataktan.

'Seni korkutmak istemedim kızım' dedi.

'Tamam sorun değil, şimdi hazırlanıcam' dedim.

Annem odadan çıktığında dün olanlar rüya olsun diye dua ediyordum ki Gamze'den mesaj geldi.Mesajda 'Dün neden telefonlarına bakmadın'yazıyordu.

Rüya müya değilmiş anlaşılan oof.

'Gamze okulda anlatıcam olanları' deyip geçiştirdim.

Aşağı indiğimde kahvaltı hazırdı.Can'a seslenmiştim.O da hazırdı ve üçümüz masaya oturmuştuk zaaten babam dünden sonra hiç eve gelmeyi planlamaz diye düşünüyorum.

Masada kocaman bir sessizlik oluşmuştu.Herkes sadece kahvaltısıyla haşır neşir oluyor kimse kimsenin yüzüne dahi bakmıyordu.Ben;

'Ben okula kaçtım' demiştim Can da peşimden sessizce geldi.Aynı okulda değildik ama bu olanlardan sonra aynı okulda olmak istiyorduk.