'Önceki Bölümden'
"Nasıl başardın kendini affettirmeyi baba? Ne yaptığında seni affetti?"
"Bunu söylemeyeceğim Adrien çünkü biliyorum ki ben bunu sana söylersem gidip bunu deneyeceksin. Sevgi diyelim Adrien, gerçek sevgiyi hissedersen ne olursa olsun kendini bir şekilde hep orada hissedersin. Kendine özgün bir fikir bul. Her şekilde senin arkanda olacağım ve yardımcı olacağım, gerekirse beraber fikir bulmaya çalışırız."
Baban doğru söylüyor Adrien, gerçek sevgiden kaçmaya çalışsan bile kendini hep orada bulursun. İstesen de, istemesen de...
-- YAZAR --
Aradan birkaç gün geçti, genç adam kendini daha yeni yeni toparlıyordu. Sevdiği kızdan uzak durmak onun canını yakıyordu ve affetmeyeceğini düşünmek tarif edilemez bir acı veriyordu genç adama.
Bir süredir sadece işleriyle ilgileniyordu. Kafasını bir an olsun kaldırmıyordu işlerinden ve bu ailesini de korkutmaya başlamıştı. Deli gibi işlerine sarılmış hatta eve bile geç geliyordu. Kendini avutmaya çalışıyordu iyi olduğuna dair ama aslında öyle bir şey yoktu.
İyi olup olmadığını sorana iyi olduğunu söylüyordu ama hiç de iyi değildi. Canının yanmadığını söylüyordu ama canı yanıyordu... Bugün ise genç adam, Zoe'yi kafeye çağırmıştı. Konuşması gerekiyordu Zoe ile.
O günün ilerleyen saatlerinde buluşma zamanı gelmiş ve kafeye önce genç adam gitmişti. Çok bekletmeden, birkaç dakika sonrasında da Zoe gelmişti. Genç adam konuşmaya başlamıştı ama sesi o kadar yorgun çıkmıştı ki...
"Hoş geldin Zoe..."
"Hoş buldum Adrien. Çok bitkin görünüyorsun, iyi misin?"
Genç adam, sevdiği kıza çok yakın birisiyle rahatça konuşması gerektiğini biliyordu, derin bir iç çekti.
"Değilim, hiç iyi değilim."
"Başını sürekli işlere gömüyormuşsun sanırım. Anlat bakalım neler oluyor?"
Genç adam derin bir nefes aldı ve konuşmaya çalıştı ama aklına Marinette geldikçe içi yanıyordu.
"Marinette'i en son birkaç gün önce hastanede gördüm, hatırlıyor musun?"
"Evet."
"İşte o günden sonra her gün her gün Marinette'i aradım, her gün hiç bıkmadan koca şehirde onun gidebileceği yerlere gittim ama bulamadım. Biliyordum evde olduğunu ama gitmek istemedim, gidemedim. Sanki bu gittiğim yerlerde Marinette ile olanları görüyordum. Evet, eve hiç bakmadım çünkü evde kalacağını düşünmüyordum özellikle de bu son olanlardan sonra ailesinin yanına geçmiştir diye düşünüyordum..."
"Adrien... O, sensiz yapamıyor. Her gün senin baş koyduğun yastığa sarılarak uyuyor, her gün gecenin sessizliğinde ağlıyor bunu ona bakmaya gittiğimde fark etmiştim. O sensiz yapamıyor Adrien, senin her şeyine çok alışkın o, sensizlik onun canını yakıyor."
Genç adamın gözlerinden bir yaş özgürlüğe kavuşurken Zoe devam etti.
"Sen gerçekten hâlâ ona aşıksın, nasıl dayanacaksın o kadar zaman Marinette olmadan?"
Genç adam titrek bir nefes verdi.
"Bir yolunu bulup en yakın zamanda mutlaka konuşacağım ama özrümü kabul edeceğini sanmıyorum ben olsam ben de kabul etmezdim fakat ne olursa olsun, karşıma ne çıkarsa çıksın aramızı düzelteceğim. Bunda kararlıyım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaçınılmaz Hata | Adrienette Hikayesi 2. Sezon
Fanfiction^İlk önce bu hikayemi gördüyseniz mutlaka 1. sezonu okuyup gelin, yoksa bir anlamı olmaz.^ Bir kız, patronuna aşık olur bütün mücadelelere rağmen patronun kardeşiyle evlendirilirse ne olur? ~ "Elmas'ım." ~ "Zümrüt'üm." ~ "Tatlım." ~ "Mavişim." ~...
