#Likeme Verhaal

Deel 6: "Nou dat was me wat."

"Goed jongens ik wens jullie allemaal heel erg veeel succes en vergeet vooral niet te genieten" zegt Thomas. "Komt helemaal in orde" antwoord Francisco. Iedereen legt zijn of haar handen op elkaar en doet nog een groeps yell. Daarna is het de beurt aan Pommelien om het optreden te openen met het nummer Porselein. Het optreden verloopt vlekkeloos. Ja, natuurlijk zullen er wel wat foutjes in hebben gezeten maar dat maakt helemaal niks uit. Ze hebben het allemaal super goed gedaan en komen weer helemaal bezweet van het podium af gelopen.

Nadat ze nog even met elkaar hebben gekletst over het optreden is het weer tijd om naar huis te gaan. "Zal ik je thuis afzetten?" vraagt Maksim aan Pommelien. "Misschien is het beter als ik met de tourbus mee ga. Dan worden er ook niet zoveel vragen die naar ons hoofd worden geslingerd, anders gaan ze allemaal verhalen verzinnen over ons wat helemaal niet waar is." "Ach wat maakt het uit wat ze denken. Als wij maar gelukkig zij toch?" zegt Maksim. "Ja dat is waar." "Dus ga je met mij mee? Dan ben je wel sneller thuis als met de bus." "Ja oké is goed" zegt Pommelien. Ze pakken hun spullen bij elkaar en zeggen iedereen gedag. "Doei Pommie tot morgen" zegt Francisco en hij komt op haar af lopen en geeft haar een dikke knuffel. "Ja tot morgen. Zeg Fran ik ga niet dood hoor je hoeft me niet zo hard te knuffelen" zegt ze lachend. "Oeps sorry" zegt hij en hij laat haar weer los. Pommelien en Maksim lopen samen naar zijn auto en zoals ze al hadden verwacht staat daar een hele grote groep mensen omheen.

"O nee wat nu?" vraagt ze. "Gewoon erdoor heen lopen en vragen of ze aan de kant willen gaan." Dat doen ze dan ook. Alleen willen er natuurlijk heel wat mensen op de foto, wat Pommelien en Maksim helemaal niet erg vinden. Ze gaan met plezier met iedereen op de foto. Als de fans doorkijgen dat ze samen in dezelfde auto willen stappen komen er weer allemaal vragen over dat ze verliefd op elkaar zijn. "Sorry maar wij moeten er echt vandoor" zegt Maksim dan maar. "Waar gaan jullie heen?" Wordt er dan al snel gevraagd. "We gaan naar huis" antwoord Maksim weer. "Oe gaan jullie samen naar 1 van jullie huizen?" vraagt weer iemand anders. "Nee gewoon naar ons eigen huis en als jullie het niet erg vinden zouden we graag willen vertrekken" zegt Pommelien. Ze wil in Maksim's auto stappen maar er gaan allemaal mensen dicht bij haar staan. Ze kijkt een beetje in paniek om zich heen. Maksim die al achter het stuur zit ziet dit en besluit om haar te gaan helpen. Hij stapt weer uit de auto en baant zich weer een weg door de mensen heen. "Hey allemaal, zouden jullie een beetje afstand van ons willen nemen zodat we in de auto kunnen stappen en weg kunnen rijden?" vraagt hij. Vele mensen doen dit maar niet allemaal. Maksim gaat beschermend voor Pommelien staan zodat zij in de auto kan gaan zitten. Ze knikt als bedankje naar hem. "Pas allemaal op voordat jullie onder de auto komen" zegt Maksim nog en hij stap weer in z'n auto. Heel erg langzaam rijden ze tussen de menigte door. Nu gaan ze wel aan de kant. Wel logisch want je wil natuurlijk niet onder een auto terecht komen.

"Nou dat was me weer wat" zegt Maksim als ze weer op de normale weg rijden. "Ja, zeg dat wel. Nog bedankt dat je me kwam helpen daarnet." "Dat is graag gedaan. Ik laat je toch niet platdrukken door al die mensen" zegt hij lief. "Maar echt bedankt want anders was ik bezweken onder al die vragen." "Kijk dit hoort wel een beetje bij bekend zijn, toch vind ik wel dat ze wel zich netjes moeten gedragen tegenover ons" zegt Maksim. "Ja dat is zeker waar, maar alsnog bedankt" antwoord Pommelien. Maksim haalt 1 hand van het stuur en legt hem op het bovenbeen van Pommelien. Pommelien schrikt een beetje van deze aanraking, maar ze legt eigenlijk vanzelf aar hand op de zijne. Maksim glimlacht ervan. Het maakt hem op dit moment even niks uit of Pommelien nu wel of niet verliefd op hem is. Hij geniet gewoon van het moment Al moet hij wel een beetje op de weg letten, voordat ze een aanrijding krijgen. Zo zitten ze even totdat Makism moet gaan schakelen en hij Pommelien wel los moet laten. Nadat hij dat gedaan heeft, vind hij het een beetje ongemakkelijk om zijn hand weer terug te leggen op haar been. Ze rijden naar Pommeliens huis.

Beide stappen ze uit de auto. "Heel erg bedankt voor het brengen en ook nog dat ik bij je mocht slapen" zegt Pommelien. "Allemaal geen probleem. Ik vond het hartstikke gezellig. Ik had dat eigenlijk wel gemist. Ik bedoel gewoon weer wat samen doen"" zegt Maksim voorzichtig. Hij wil er natuurlijk niet weer beginnen te vragen wat er nu eigenlijk met haar aan de hand was. Straks wordt ze weer boos. "Ik vond het ook erg gezellig" zegt Pommelien en zeg geeft Maksim een knuffel. "Dan ga ik maar weer eens naar huis" zegt Maksim. "Ja, is goed. Tot morgen." "Wees maar niet bang. Ik zal je net plat knuffelen net zoals Francisco." Pommelien moet er om lachen en zwaait Maksim uit.

Als Maksim de hoek om is gaat Pommelien snel naar binnen om zich om te kleden. Vervolgens gaat ze weer naar de sportschool. Ook slaat ze haar avondeten over en de rest van de avond eet ze ook niets. Wat natuurlijk niet gezond meer is, maar daar komt ze de volgende dag nog wel achter. Voor nu denkt ze dat ze flink bezig is om gewicht te verliezen. Morgen moet ze er ook vroeg uit omdat ze weer moet optreden met like me. Als ze in haar bed kruipt zet ze de wekker om 6 uur zodat ze rustig aan kan doen in de ochtend.