"Beomgyu, uyanır mısın lütfen artık?"
"Sen sürekli böyle uyandıracak mısın beni?"
"Uyanmazsan uyanma be. Her akşam sabah beni de uyandır diyorsun, sabah da uyuyorsun."
Taehyun odanın kapısını çarparak dışarı çıkınca, Beomgyu uykulu bir oflama eşliğinde bacağının arasına sıkıştırdığı yastığı tekmeleyip yataktan aşağı attı.
Bir paçası katlanmış pijamasını düzeltmeden odadan çıktı ve çoktan bilgisayar çantasını omzuna asmış olan çocuğa baktı. Saatin geç olduğunu düşünerek duvarda asılı saate baktı.
Saat daha sabahın altısıydı.
"Okulu falan mı açacaksın sen?"
"Maketimde birkaç eksiklik var onu düzeltmeliyim. Bugüne özel bu erken gidişim normalde daha geç çıkıyorum."
Girdiği banyonun eşiğine geri dönüp kafasını Taehyun'a geri uzattı:
"Kaçta mesela?"
"Yedi falan."
Beomgyu iki elini birbirine vurup ıslık çaldı. "Vay be. Bu kadar geç çıkma aman derse yetişemezsin falan. Sıkıntı olur sonra."
"Dalga geç sen. Bu sayede bölüm birincisiyim ben."
Çantasını son kez düzeltip evden çıkarken Beomgyu diyecek bir şey bulamadı. Zar zor kazandığı bölüme sonuncu kişi olarak girmişti. Tüm çevresine birinci olarak girdiğini söylese de bu büyük bir yalandan ibaretti.
Sınava hazırlandığı sene babası doktor olmasını istiyordu ama Beomgyu böyle bir şeyin gerçekleşmeyeceğinin bilincindeydi. Çünkü ne doktor olmak istiyordu ne de o okullardan kabul alacak kadar başarılı biriydi.
Ama sene boyunca babasına "Tabi ki kazanacağım baba." diye evde dolanmıştı.
Kazanamamıştı.
Okullara başvurmamıştı bile. Sonraki üç sene boyunca üniversite için asla çabalamamıştı. Okumak ya da meslek sahibi olmak gibi bir ideali yoktu. Arkadaşlarının mekanlarında sahne almak ona fazlasıyla yetiyordu.
Ta ki yirmi iki yaşına geldiğinde araba istediğini babasına söylediği zamana kadar... Babası aile yemeğinin ortasında "Eşek olmayıp okusaydın da, baba parasına güvenmeseydin it herif." diyerek azar çekince sınava girmiş ve veterinerlik için kayıt yapmıştı.
Üstelik veterinerlik başından beri belki yirmi kez değişen hedeflerinden biri bile değildi. Banyodaki aynadan kendine bakıp yumruğunu havaya kaldırdı ve kendine gaz vermeye çalıştı.
"Olsun Beomgyu. İnsanlar da biyolojik birer hayvan neticede. Bir bitir sen şu üniversiteyi baban da kabullenecektir bunu."
Yeterince gaza gelince kendine koca bir gülüş sunmuş ve yüzünü yıkamıştı. Banyoda işlerini bitirip çıktığında mutfağa gidip kendine bir şeyler hazırlamak istedi. Tezgahta duran yıkanmış bulaşıkları görünce, Taehyun'a tekrar imrendi.
"Sabahın altısında kim bulaşık yıkar ki?"
Evinde her şeyi arkasında dağınık bırakan Beomgyu'nun döndüğü zaman tertemiz bulduğu ortamlar, bu evde arkasını toplamasını oldukça zorlaştırıyordu. Yıkanmış bardağı alıp su içti ve bardağı tekrar ters çevirip tezgaha koydu. Su içilmiş bir bardak pis olmazdı sonuçta.
Odasına gidip yatağa geri uzandı. Gitmesi için erken bir saatti ama bir defa uyandığı için tekrar yatamayacağını biliyordu. Telefonunu eline aldı ve mesaj sayfasına girip aradığı kişiyi buldu.
beomgyu
Beni erken kaldırdığın için gerçekten cezalandırılmasın
taehyun
Bana önemli bir şey olursa yazmalısın, maddelerden biri buydu.
beomgyu
Tüm maddelerini silip tek madde yapmıştık ✌️
taehyun
Aşırı davranışlardan kaçınmalısın o zaman.
beomgyu
Bunun aşırı bir davranış olması için senin doksan yaşında telefondan haberi olmayan, dişsiz, huysuz bir bunak olman lazım
Abartma
taehyun
Beni bunak say ve yazma.
beomgyu
Bunak değil de diğerini kabul edebilirim
taehyun
Sen benden daha huysuz birisin.
Ayrıca gerçekten kalkman lazım, bugün erken gitmen gereken gün.
beomgyu
Hayır bugün salı
taehyun
Peki. (6.43)
Nasıl bu kadar sorumsuz olabilirsin? (6.56)
Çarşamba bugün.
beomgyu
Geç kalacağım, hemen hazırlanmam lazım. (6.58)
Sen dünyanın en iyi ev arkadaşısın (7.12)
taehyun
keşke aynı şeyi ben de söyleyebilseydim...
elbet bir gün deriz canımıniçi
iyi geceleeeerr
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HOMEWAR
Fanfiction"Sana da, seninle yaşamayı kabul eden bana da lanet olsun." "Alt tarafı bana aşık olmayı engelleyemiyorsun Kang. Rüzgara direnmek yerine akışa bıraksan her şey daha güzel olacak."
