"Honey...
ရရဲ့လား"
ဆေးသေတ္တာပုံးနဲ့အတူ ရောက်လာတဲ့ Jeonက အလျင်လိုနေသည်။
ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး ဆေးထိုးအပ်တစ်ခုဖြင့် သွေးကြောထဲ ထိုးသွင်းသည်။ ထို့နောက် ဂွမ်းဖြင့် ဖိပေးပြီး ပလာစတာကပ်ပေးတယ်။
" အမြင်တွေဝေဝါးနေလား မူးနေလား ကိုယ့်ကို မြင်ရလား "
"အင်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
...ကျွီ......................
နားထဲမှာ အသံစူးစူး ကြီးတစ်သံ ကြားရသည်။
"အသံ တစ်သံ ပဲ"
Jeonက သူ့ရင်ခွင်ထဲ ကျွန်တော့်ကိုဆွဲသွင်းပြီးမှီစေတယ် ။ ထို့နောက် နားတို့ကို လက်ဖြင့်
ဖိအုပ်ပေးထားတယ်။
"ဘာမှ မဖြစ်ဘူးနော် Honey ... ခဏနေသက်သာသွားမှာ "
"ဆေးအမြန်မှီလို့တော်သေးတာပေါ့ သူဌေးလေး"
"Luca ... Taehyungအတွက် ပျားရည်တစ်ခွက် ဖျော်လာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ သူဌေးလေး"
"Jeon အဲ့ဒါဘာအပင်မို့လဲဟင် ...
လက်ကတဆစ်ဆစ်ကိုက်နေတယ် "
"အသားစားအပင် ..."
"ဟမ်"
"ကိုယ့်အမေ မဆုံးခင်က သုတေသနလုပ်ခဲ့တဲ့ အပင်တွေလေ။ လူသား တွေအတွက် သိပ်အန္တရာယ်များတယ်...Honeyကို သတိပေးချိန်မရလိုက်ဘူးဖြစ်သွားတာ"
"အန္တရာယ် ရှိတယ်...ဟုတ်လား...
အသံ ရှည်ကြီးမကြားရတော့ဘူး ရပြီJeon "
ထိုအခါမှ Jeon ရဲ့ လက်တွေက ပြေလျော့သွားပြီး
"ကိုယ့်မှာ စိုးရိမ်လိုက်ရတာ Honeyရယ် Honeyသာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင် ကိုယ်အဲ့အပင်တွေကို ခုတ်သတ်ပစ်မယ် "
"အန္တရာယ်ဒီလောက်များတဲ့ အပင်တွေကို Jeonက ဘာလို့စိုက်ထားတာလဲ ?"
"ကိုယ့်အမေရဲ့နောက်ဆုံးအငွေ့အသက်တွေမို့ပါ...ပြီးတော့လည်း "
"ဘာဖြစ်လဲ Jeon "
"သူဌေးလေး ပျားရည်ရပါပြီ..."
"Honeyသောက်လိုက်နော်..."
ဦးလေး lucaက ထိုအပင်အိုးတွေရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေပြီး ပိုးကောင်တွေ ကို ထည့်ပေးသည်။ ထိုပိုးကောင်တို့မှာ အသက်ရှိ သေးလို့လှုပ်နေပြီး ထိုအပင်ရဲ့ ဆွဲငင် ငုံထွေးခြင်းခံလိုက်ရသည်။
စုပ်ခွက်ပုံစံ အပေါက် အပေါက် ပုံစံတို့သည် ရှည်ထွက်လာပြီး ပိုးကောင်ကို ဖမ်းယူလိုက်၏။ ပိုးကောင်ဟာ ထိုအပင်အတွင်းရောက်သွားပြီး ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။
