My other self (Vetja ime tjeter)

.24.

-Eja luaj ne piano zemer...
-Nuk m-mundem...ti nuk..nuk je e vertete..eshte gabim...ka dicka gabim
-Ti mundesh bir..une jam ketu...ti fundja me sheh...eja zemer..luaj ne piano...eja prane meje..
-Si dikur ?
-Po bir si dikur...vetem une dhe ti...
Nuk isha dhe aq i forte sa duhej...thelle-thelle Persivali me komandonte brenda...mbase ia kish dale te mbijetonte me mua disi fshehurazi...
I zgjata doren nenes sime...dora e saj ishte e zbehte..e dija se nuk ishte aty por e ndjeja disi...e dija se nuk po ndodhte vertete por une e shihja ate...nuk ishte aty prane meje por prape aromen e saj e ndjeja...e lejoja cdo gje vete...ishte kaq ndryshe...si ne anestezi...
U ula prane saj...ajo me mori duart e mia dhe i vuri ne taste...te sajat i vendosi mbi te miat...ndjenjat qe kisha ne ato momente ?
Ndjeja mall me pak inat dhe e gjitha perhumbte ne nje prekje te zbehte zemerimi...e gjitha kjo duhej te shperthente...ama ku ?
-E di si ndihesh zemer,ke shume
gjera ne mendje,ne zemer,ne shpirt...e gjitha ajo stuhi duhet te shpertheje...duhet te shfryje e tera qe dielli te dale bir...luaj ne piano dhe shpalosi emocionet e tua..leri te tjeret te mbyten ne tingullin tend...luaj Persival,luaj...tani....
Zeri ishte prane veshit tim...isha u mbushur plot...ajo komand beje te bente te mos e kundershtoje...te jepte nje kenaqesi per te bere mekat...duart e mia u binden...filluan te luanin sipas emocioneve qe ishin ringjallur ne shpirt...ishte nje prekje aq e bukur pas 6 vjetesh...ishim une dhe ajo si dikur...une dhe pianoja ne nje cast intim...une e prekja ate dhe ajo pergjigjej ne menyren me te embel nepermjet tingujve te saj...edhe pse po tregohesha i eger me te po e lendoja ate ajo kerkonte te falur me tingujt e saj...ne fund te fundit i pelqente...
Mendimet e Z.Wilson...
(Po kalonim bukur...darka ishte e harmonishme dhe me ushqime oreksndjellese...si perhere stafi bente pune te mrekullueshme...e gjitha kjo darke do mbyllej me nje performance ne piano qe do luaja si nje dhurate per te ftuarit...por fundja duke degjuar tingujt e pianos nuk do kisha pse te luaja...dikush po e bente tashme...nje pjese e kendshme po luhej per ne sonte...pashe qe te ftuarit u bene kurioz per personin qe po luante...mos valle pianoja kish filluar te luante vete ?
Nga ajo habi qe pushtoi tavolinen degjoja njerezit qe flisnin me njeri-tjetrin...e njihja kete pjese..ishte "Rapsodia Kroate nr.2"...njerezit filluan te iknin nga tryeza dhe te drejtoheshin drejt tingullit...ose me sakt drejt atij personi qe me vodhi te ftuarit...une dhe ime shoqe ngelem syshqyer...nuk kishim c'te benim me teper por te bashkoheshim dhe ne me njerezit dhe te shikonim se si ishte e gjithe kjo pune)
Luaja...luaja pa pushim...pa ditur nese ajo piano ishte e dikujt tjeter...pa qare koken se isha nje askush ne ate shtepi...por nervozizmi in ndaloi kur u kujtova se mund te kisha terhequr vemendje...hoqa duart nga pianoja duke dihatur...ca fije flokesh me kishin rene para syve dhe isha i mbytur ne djerse...pashe per nenen time por asgje nuk ishte aty...i ngrysa vetullat dhe fillova me sy ta kerkoja...syte e mi pikasen njerezit qe ishin ne fund te shkalleve...turma filloi te qahej dhe nje cift doli ne krye te tyre...keta me shume mundesi ishin te zotet e shtepise...
Tani isha ne telashe...mendja ime vetem per dreq ishte dhe vetem telashe dinte te hapte...degjova disa te duartrokitura qe u leshuan nga te ftuarit...por u shuan shpejte kur zoti Wilson ngriti doren ne nje komando per te pushuar...
-Djalosh afrohu...
Zeri i tij kumboi ne ate heshtje...
Si mund te afrohesha ?
C'do me thoshte ?
Nuk mundesha te afrohesha...me mire se te me nxirrnin ne menyren me mizore perjashte ne te ftohte...vendosa te vrapoja
dhe te largohesha me te shpejte...zbrita shkallet me duart qe i kisha bere grusht dhe qava turmen...
-Prit djalosh...ndalo
Lashe pas urdhrin e zoterise qe me thoshte te ndaloja..nuk kishte mjaftuar aq por zoti Wilson me ishte qepur nga pas...degjoheshin hapat e tij pas meje...duhej te largohesha me shpejte...dola ne rruge kryesore...kishte rremuje dhe pikerisht kjo ishte nje mundesi qe me duhej ta shfrytezoja qe te humbja nga shikimi i tij....vendosa te kaperceja rrugen pa menduar dy here...hodha hapin e pare pa treguar kujdes..nje klithme e zoterise,dy drita makineje qe mu leshuan dhe boria me keputen shpejtesine...ndjeva trupin qe u godit...koka me buciste...cdo gje dukej kaq larg...nje ze degjohej qe bertiste...pse ?
I degjoj qe flasin por nuk i kuptoj...duhej te beja dicka ? Te flisja ? Te levizja ?
Ndodhi shume shpejte...u rrokullisa 3 here...e gjithe shfaqja mbaroi...duhet te bej dicka ? Jo...
Shfaqja sonte duhej te mbyllej...me nje mbyllje perdesh por si asnjehere me pare nuk kishte duartrokitje....