My other self (Vetja ime tjeter)

.28.

Gjumin e bera me mire se zakonisht...kisha kohe qe nuk flija ne kushte te mira...isha zhytyr ne shtrat dhe gjumi me kishte marre shpejte..u zgjova si perhere nga makthet e ores 3:00 dhe nuk munda te flija deri ne mengjes ku drita hapi syte e saj...
Qendrova kruspull qe nga ora 3 e nates e deri ne oren 6:30 ku nuk me mbante me vendi dhe e rregullova vete shtratin...s'ishte ndonje gje e madhe...sot ndihesha me mire...u afrova ne dritare,ulur ne pragun e saj dhe shihja perreth...ora shkoi fiks 7:30 ku sherbyesja erdhi me tabakane ne duar te mbushur plot...u habit kur me pa te ngritur dhe te ulur tek dritarja...
-Me fal nuk e dija se ishe zgjuar...
-Nuk ka problem...por pse e ke sjell ushqimin ketu ?
-Zoti Wilson me tha ta sjell ketu mengjesin pasi mund te ishe akoma i lodhur dhe nuk donte te te zbriste poshte per ta ngrene...
-Gjithsesi faleminderit
Sherbyesja leshoi tabakane afer komodines dhe u largua...Nikolai nuk e dinte se une nuk i kisha mire punet me gjumin por fundja nuk i ve faj...
U afrova afer tabakas dhe syte nuk dinin se c'te shihnin me pare...kishte buke,gjalpe dhe llojra recelrash...kishte qumesht,caj dhe leng portokalli...kishte plot te mira..c'kthese kishte pesuar jeta ime nga buka e thate tek salltanetet...
Pasi hengra ca nga ato cka gjendeshin vendosa te dilja nga dhoma dhe keshtu mora dhe tabakane per ta zbritur poshte...si fillim me duhej te gjeja kuzhinen...u gjenda duke ulur shkallet kur sherbyesja qe me solli tabakane me pikasi dhe ma mori nga duart...
-Ma jep mua tabakane
-Mund ta qoj dhe vete
-Kjo eshte puna jone fundja,-dhe ma mori per duarsh...
Tani pasi tabakaja e mori rrugen per ne kuzhine vendosa te gjeja Nikolain...mu kujtua dita kur te ftuarit hyne ne dhomen ne katin e pare...vendosa te drejtohesha per atje...
-Djali ka hequr shume Nikolai...ishte ne nje gjendje vertete te mjerueshme...ta shihje se si e gjeta ate dite...ishte si nje zog i vogel...
-Celeste,te kuptoj shume mire...femrat kane dhembshuri ne baze te instiktit te nenes...ai eshte djali i mikeshes sime...fundja me eshte si nje amanet...
-E vure re Nikolai...qe sapo e prek ai dridhet...mua me ka ndodhur kur e takova...
-Po e pashe dhe nuk e kuptova perse reagoi ashtu...
-Dhe zerin e ka ndryshe Nikolai...tani eshte me i prere eshte si dikush tjeter....nuk e njoh me qe nga dita qe e pashe...sec nuhas dicka Nikolai...
-Aromen e recelit ?
-Jo Nikolai,e kam seriozisht...ai ka ndryshuar...po sikur ti telefonojme
dikujt...mbase ka nevoje...Nikolai e kupton qe ka qendruar qe 10 vjec jashte me nje makth...
-Ke te drejte Celeste..
-Ai eshte kaq i zgjuar dhe teper i pashem...
-Edhe e ema e tij ashtu ka qene...nuk mendoja qe jeta e saj te ishte e tille per te...kishte shume endrra...e gjitha kjo ndodhi per shkak te atij burri qe ajo mori...
-Ti mendon se e ke vrare i shoqi ?
-Kush mendon tjeter Celeste ?
Qe ne fillim nuk me ka pelqyer ai njeri..ai palo burre ishte thjeshte nje rrjepes parashe...kishte nje aura jo te mire Celeste...te frikesonte kur e shihje...
-E dija se jeta do na kryqezonte me te serish...
-Jeta ka menyrat e saj e dashur
-Me vjen vertete keq per Rozen...ajo ishte vertete e kendshem dhe rrezellitese kur erdhi ketu...
-Prit pak ti ke takuar Rozen ?!
Dhe ajo ka ardhur ketu ?!
-Une n-nuk thashe kete N-nikolai...
-Perse ka ardhur ajo ketu Celeste ?
Ku isha une ate dite qe erdhi ajo ?
-Me 6 shtator...nuk ishe ne shtepi...
-Isha rruges per ne France...po c'donte ajo ketu...ajo jetonte larg nga ketu...pse erdhi ajo ketu ?
-Me tha se ishin shperngulur...dhe se koha nuk premtonte....
-Per cfare nuk premtonte koha ?
Cfare te tha tjeter ?
-Me tha se Nikolai do ta kuptonte ate...dhe meqe nuk te gjeti ketu ajo...ajo...
-Cfare ajo ?
Nikolai ishte ngritur ne kembe dhe situata dukej e tensionuar...mos do ndodhte serish e njejta gje ?
Edhe ai do e vriste bashkeshorten ?
Kesaj here askush sme kishte mbyllur gojen...askush sme kish kapur nga krahet dhe askush nuk me nxorri jashte zvarre...
-Me thuaj Celeste...me qetesi cfare te dha ajo ?
-Nje let...
-Mos e vrit dhe ate !!
Kisha hyre brenda ne sallen e ngrenies...kisha terhequr vemendje me thenien time...nuk doja te perseritej me e njejta gje kur tashme kisha mundesi ta parandaloja...
-Te lutem...mos bej te njejtin gabim sikur...babai im...
-Persi...
-Bir afrohu ketu...
-Jo nuk dua...nuk dua te afrohem...
-Persi une nuk kam pse ta vrase ate...une e dua ate...nuk do e beja kurre...
-Te njejtat genjeshtra si perhere...
-Persi...
Zonja Wilson u afrua afer meje dhe u ul ne gjunje duke me pare e trembur...
-Persi ai nuk donte te me vriste bir...ne po flisnim....cfare po thua ?
Nuk po kuptoja asgje me...ata ishin duke u grindur...apo ashtu me dukej mua ?
-Por ai u ngrit me gjithe nervozizem drejt teje...ti kishte hedhur duart persiper...
-Persi bir...Nikolai nuk do e bente kurre...
-Ai te mbertheu nga shpatullat...
-Persi ai erdhi te me qetesonte sepse isha e emocionuar nga ajo cka po thoja...nuk donte te me bente keq...e ke keqkuptuar..
Tani sipas tyre une e kisha perfytyruar komplet gabim ate cka kisha pare...tani cdo gje me dukej e keqe,e dhunshme...dhe nga momenti ne moment do te pershkallezohej ne ekstrem...po luaja mendsh ?
-Bir a je mire ?
Fol me ne...do te te ndihmojme me pa tjeter...
Duhej te beja nje zgjedhje tani...mes mendjes dhe zemres...mes Persit dhe Persivalit...duhej te zgjidhja njerin dhe te vazhdoja jeten time...dy personalitetet e mia nderronin vendin pa kurrfare rregulli dhe kjo me bente te dukesha si i semure mendore...nuk ishte mire...nuk ishte aspak mire...lufta me zerat dhe hijet nuk do mbaronte...vetja ime tjeter s'do me linte rehat...doja ndihme...doja te isha si te gjithe te tjeret...doja te isha mire...nuk dija si ta kerkoja ndihmen...
-Persi do ta rregullojme bashke...cdo gje te premtoje...
-Une dua...dua ndihme...