Ένοχο Παρελθόν

40.

Το άλλο πρωί τους βρήκε ετοιμοπόλεμους για παν ενδεχόμενο. Περίμεναν με ανυπομονησία στο γραφείο του Βασίλη κάποια ενημέρωση από την Χριστίνα.

Όλο το βράδυ η Αστυνόμος Μπακοπούλου καθόταν πάνω από κινητό της περιμένοντας κάποια ενημέρωση από την Χριστίνα, σαν να ήταν μικρή κορίτσι που περίμενε μήνυμα από το αγόρι που της άρεσε. Από την άλλη ο Βασίλης ήξερε πως η Χριστίνα δεν θα έστελνε τίποτα όσο ήταν στο γραφείο, φοβούμενη ότι θα την ανακάλυπταν, αλλά και γιατί θα ήθελε να είναι αρκετά σίγουρη πριν αποκαλύψει κάτι. Η πόρτα του ανελκυστήρα άνοιξε, επαναφέροντας τους στην πραγματικότητα. Η Αστυνόμος Μπακοπούλου που είχε δει πρώτη ποιος ερχόταν, πετάχτηκε από την καρέκλα της και έμεινε να κοιτάει προς την πόρτα μη μπορώντας να αντιδράσει σε αυτό που έβλεπε. Ο Βασίλης ανήσυχος πήγε προς την πόρτα αλλά σταμάτησε απότομα όταν είδε τον Αρχηγό του τμήματος να μπαίνει μέσα στο γραφείο. Χωρίς συνοδεία, χωρίς κανέναν από τους υπασπιστές του.

- Καλή επιλογή, του είπε μόλις μπήκε μέσα και έριξε μια ματιά στο γραφείο, πολύ ήσυχο, ότι πρέπει για σένα.

-Ναι, το ίδιο μου είπε και ο μεσίτης , σχολίασε αδιάφορα αυτός.

-Μαρία, δεν πιστεύω να σκέφτεσαι και εσύ να αλλάξεις καριέρα; αστειεύτηκε αυτός, κοιτώντας την μαρμαρωμένη Αστυνόμο.

-Για να της κάνεις επαγγελματικό προσανατολισμό ήρθες εδώ; τον ρώτησε ο Βασίλης, που ήταν στα όρια να εκνευριστεί.

Αυτός γύρισε προς τον Βασίλη και χαμογέλασε. Μια κίνηση που έκανε κάθε φορά που ο Βασίλης ξεπέρναγε τα όρια.

-Μίλησα χθες με τον Αστυνόμο Μπάκα, άρχισε να τους λέει, καλό παιδί αλλά κακός ηθοποιός.

Ο Βασίλης κοίταξε την Αστυνόμο Μπακοπούλου. Ήξεραν και οι δύο που πήγαινε αυτή η κουβέντα.

-Το ξέρω ότι τον βοηθήσατε, τους είπε τελικά, αλλά σταμάτησε καθώς δίσταζε.

-Αυτό; αναρωτήθηκε ο Βασίλης.

-Όχι, είπε αυτός. Θέλω αν μπορείτε να συνεχίσετε να τον βοηθάτε, γύρισε και κοίταξε την Αστυνόμο Μπακοπούλου, χωρίς όμως να αναιρέσω την απόφαση μου για σένα. Ξέρεις πως θα φανεί αν το κάνω.

Αυτή του έγνεψε για να του δείξει ότι καταλάβαινε την θέση του Αρχηγού της, που δεν ήθελε οι υφιστάμενοι του να χάσουν τον σεβασμό τους για αυτόν, σε περίπτωση που ανακαλούσε την απόφαση του. Και πόσο μάλλον, αν το έκανε για το άτομο που κανείς στο τμήμα δεν συμπαθούσε, με ελάχιστες εξαιρέσεις φυσικά.