The Unexpected Blessing

Chapter 7 : Pasaway na Unang Ginang

In Malacañang -

Imelda POV -

Hanggang ngayon wala pa din silang lahat, gusto ko na kumain pero wala akong kasama. Sinubukan ko ulit kaganina na tawagan si Ferdinand pero hindi na siya sumasagot. Anong oras na e lahat sila nasa labas pa. Porket talaga bawal lang ako lumabas umaabuso. Yari sila sa akin mamaya.

Kumuha na lang muna ako ng biscuits tsaka one cup of milk, saka na ako pumunta sa sala, at naupo sa sofa. Nagsimula na akong kumain lang ng kumain habang nanonood ng tv, hindi ako kakain hangga't wala silang lahat.

Meanwhile...

No One's POV -

I lang oras din ang lumipas, nakauwi na sila Ferdinand kasama nag kanilang tatlong anak na sina Imee, Bongbong at Irene.

Saktong pagpasok nila ng palasyo, bumungad sa kanila si Imelda.

Nakatulog na sa sofa.

"Daddy, look si mommy tulog na" kalabit ni Irene sa kanyang ama.

"Kaya nga e, sige na at magbihis na muna kayo doon para sabay-sabay na tayong kumain mamaya"

"Ahh, sige po daddy"

Nauna ng umalis sila Imee at Irene para magbihis. Naiwan na lamang ay sina Bongbong at Ferdinand.

Ferdinand POV -

Napakagandang Bungad nga naman para sa'kin, sa sobrang tagal ng pag-aantay sa aming lahat nakatulog na ang asawa 'ko.

Nakahiga sa may sofa, yakap yung isang balot ng cookies may bakat pa ng gatas sa labi niya. Jusko naman.

Nilapitan ko siya at marahan na kinuha sa bisig nia yung balot ng cookies.

Nang tuluyan ko ng makuha saka naman siya nagising.

"Hmm...f-ferdinand?" unti-unti niyang minulat ang kanyang mga mata. Then she smiled.

"I'm home, sweetheart" I said.

Naupo ako sa kanyang tabi, sya naman ay bumangon na rin sa pagkakahiga.

"Bakit ngayon lang kayo umuwi?" she asked, she looked at me while pouted.

"E, kase ngayon lang din natapos yung mga gawain namin sweetheart e" sagot ko na lang.

"Hmp! Liar, ayaw ko sa'yo sinungaling ka, hindi tayo bati," she smirked and rolled her eyes.

"Aba'y bahala ka sweetheart kung ayaw mo maniwala, opinyon mo naman 'yan e, mauna na muna ako dahil kailangan ko ng magpalit ng damit", pagpa-alam ko sa kanya.

Akmang tatayo na ako ng bigla niyang hawakan ako sa braso.

"B-bakit na naman?" tanong 'ko.

"Aalis ka? Iiwan mo na 'ko?" she said. Nagsimula ng magtubig ang kanyang mga mata, habang nakatingin sa akin ng diretso.

What? Iiwan? Magbibihis lang naman ako e, ang layo naman nun.

"S-sweetheart, sabi ko magbibihis ako hindi kita iiwan, tsaka diba sabi mo hindi naman tayo bati?" wika ko.

"Hindi ah, kaganina lang 'yon b-bati na tayo ngayon, ikaw galit kaba sa'kin?"

"Hindi 'ko alam." tipid na sagot ko.

"Bakit hindi mo alam? Aminin mo na lang galit ka.."

"Ewan 'ko, oo. Mula pa kaganina" inis na sabi ko.