The Unexpected Blessing

Chapter 12 : Leaving

Morning came...

Imelda POV -

Naalimpungatan ako dahil sa naramdaman 'kong may humalik sa aking noo. Unti unti ko nang iminulat ang aking mga mata, ngunit wala naman tao? Sino kaya yun? Wait!... dont tell me...si f-ferdinand ba iyon!?

Mabilis akong bumangon saka tumayo para lumabas ng kwarto, umaga na pala! Nakalimutan ko na ngayong araw na pala yung alis niya! Nakakainis talaga!!

Sana naman maabutan ko pa siya.

Bakit kasi hindi niya ako ginising? Sabi niya gigisingin niya niya ko before siya umalis. Tapos ngayon biglang mawawala...

Nang makarating ako sa may sala, dali dali 'kong tinanong sina Manang Lucy,

"M-manang, nakita mo ba si f-ferdinand? Kaganina pa ba siya u-umalis?" nauutal na tanong 'ko.

"Ayy opo madame, kakaalis lang po ni Sir, nagmamadali na nga po siya eh"

"A-ano? Hindi man lang nagpa-alam sa akin? Nakakainis talaga 'yun!"

"Sabi niya po kase na huwag kana daw gisingin dahil parang napasarap ata ang tulog mo"

Hindi ko alam kung ano ba ang magigiing reaksyon 'ko...naiiyak na naiinis..

"S-sige...salamat manang"

"Walang anuman madame, mauna na ho muna ako..."

Ngumiti lamang ako saka na din siya umalis.

I decided to go outside,para magpahangin..habang naglalakad ako siya naman tulo ng luha 'ko.

Balak pa sana akong samahan ng mga psg's pero sinabihan ko silang huwag na muna akong sundan. Pagkarating ko sa labas ng palasyo, napatigil ako sa paglalakad maging ang luha 'ko ay natigil.

F-ferdinand?

Oh god! Hindi pa siya nakakaalis?

Nakita ko siyang kinakausap pa yung secretary niya.

Dali-dali akong naglakad palapit sa kanya na may kasamang pag-iingat.

Nang makalapit ako sa kanya niyakap ko siya ng mahigpit.

"F-ferdinand...s-sweetheart" i cried while hugging him so tight.

"Ohh! Imelda, darling what are you doing in here? At bakit ka umiiyak?" he asked me. Habang tinatapik-tapik ako sa likod.

"Ang b-bad mo talaga! Hindi mo ako ginising kaganina, iiwan mo ako ng hindi ka man lang nagpapaalam" i pouted. And slapped him at his shoulders.

Napatawa naman siya pati ang kanyang sekretarya na nasa gilid namin.

"Eh kasi naman ang sarap ng tulog mo doon sweetheart, kaya hindi na kita ginising. Besides i kissed you naman before akong umalis"

"Mas maganda pa rin kung ginising mo ako, mamimiss kita ng super sweetheart 'ko.." i said, my tears began to formed in my eyes again.

He smiled and kissed me forehead.

"Me too darling..mamimiss kita,"

lumuhod naman siya para mapantayan ang aking tiyan,

"Hi there little munchkin, ikaw na muna bahala kay mommy mo ah, make sure na hindi siya pasaway habang wala si daddy." he said as he kissed my tummy.

Natawa ako ng bahagya sa sinabi niya iyon, pasaway ba ako? Parang hindi ko pansin.

"So? I need to go na sweetheart, like what i've said earlier, take care of your self okay? Hindi din naman ako magtatagal doon, and before i forget. Sweetheart baka kumain ka na naman ng mga junkfoods everyday ha. Mas maganda pa din kung more on vegetables ka and fruits"