Doğduğumda başlayan hikayemin henüz ne anlama geldiğini anlayamadan yakınımdaki koruyucu meleğimi de kaybettiğim de anladım.Yanlız kaldığımda.
Çok çabaladı benim için her anımı yaşlı gözlerle izledi.Yeri geldi sabahlara kadar benim başucumda bekledi.Doktorlar daha fazla yaşamaz derken bile yaşıcak,o daha güzel günleri görücek diye çırpınıp durdu.
Hastalığımı ben duymıyım diye doktor bey konuşmak için annemi dışarda konuşması gerektiğini söyleyerek dışarıya çıkardı.
Arkalarından gidip hastalığımın ne olduğunu öğrenmeye çalıştım.Pek bişey duyamadım.
Belli bir yaşıma kadar hastanelerde kaldım.Her gün düzenli olarak ilaçlar,serumlar ve birçok adını bile bilmediğim aletlere bağlı kaldım.
En nihayetinde hastalığımı öğrenmiştim.
Kansermişim....
Daha kötü ne gelebilir ki başıma derken bir anda annem ortadan kayboldu.
Hastalığımla savaşırken bir andan da annemin yokluğu beni mahvediyordu.Hep kendimi suçlayıp durdum.Belki ben hasta olmasam annem yanımda olurdu diye kendimi yiyip bitirdim.
