Telefonum elimden fırlayıp gitmişti neyseki birşeyi yoktu telefonumun feneri hala açıktı.
Yolda bir boşluk varmış ben bunu nasıl farkedemedim.
Ah kızım ya ne hale geldin şu haline bak mahfoldu üstün başın derken ellerim yara bere içinde kalmıştı.Kalkıp üstümü başımı çırpıp telefonumu elime almıştım.Neyseki ekranı sağlamdı.
Derken biraz daha ilerledim sokakta.Yerde yatan biri vardı.
Etrafa baktığımda kimse yoktu.Sadece ben ve yerde yatan her kimse.
Böyle durmazdım.Kendi canımın acısını unutup koştum yanına.Hemen nabzını kontrol ettim yaşıyordu şükür ki.
İyi misin cevap ver diye söylenmeye başladım.Biraz gözünü aralar gibi oldu ama bayıldı yeniden.Çok fena dövmüşlerdi.Her yeri kan revan içindeydi.Hemen ambulansı aramam gerekiyordu.Hastaneye götürmeliydim.Burda bişey yapamazdım ben.
Hemen acil ambulansı istedim.Başınını dizlerimin üstüne koydum. Beklemeye başladım.Ara ara uyanıyordu ama kendinde değildi.Acı çektigi belliydi yüz ifadesinden.
Kırıkların olabilir kıpırdamadan dur lütfen ambulans çağırdım gelir birazdan sık dişini diye uyuyan çocuğa teselli veriyordum.Böyle şeyler söyleyerek kendimi rahatlatıyordum belli ki.
İyi olucaksın merak etme deyip durdum ambulans gelene kadar.
Sonra ambulans göründü sokağın başında neyseki tam zamanın da gelmişti.Git gide kötüleşiyordu çünkü.
