Yeni başlayanlara bir kaç sözüm.. Öncelikle ilk bölümler çok kötü :Dd ama eğer dayanıp okursanız kendimi geliştirdiğimi düşünüyorum. Lütfen benimle olun ve oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Öpüldünüz :* :)
İyi okumalar inşallah begenirsiniz. 10.05.2015. :)
---------
Ben neden böyle bir hayat yaşamak zorundayım! Ben ne yaptımda bu acıları çekmek zorundayım! Ben bunları hakediyormuyum? Küçük yaşta bu acılar bana ağır değilmiydi! Keşke bende ölseydim! Bunları düşündükçe hep o hayatımına karardığı gün gelir aklıma! Bundan tam 5 yıl önce, ben daha 14 yaşımdayken neler yaşamıştım!
----- 5 yıl önce -----
Kapı kırılırcasına çalınıyordu! Koşarak kapıya ulaştım.
"Geldim! Geldim!"
Kapıyı açtığımda babam kan ter içinde eve gelmişti. Ama babam bu saatte eve gelmez ki!
"Baba ne oldu!?"
Babam bana cevap vermeden mutfağa annemin yanına gitti.
"Ayla! Geliyorlar saklanın gelecekler! Zarar verecekler!"
"Ahmet sakinleş! Ne oldu kim geliyor!"
"Sana bahsetmiştim ya bir mafyanın yanında çalışıyorum diye! İşte o adam Uras Soykan patronum! Onlara borçlarını ödeyemedik ve geliyorlar!" babamın böyle korkması benide korkutuyordu!
"Ba-Baba!" babam bana döndü.
"Armina! Gel!" dedi ve elimi tutup beni koşturmaya başladı.
Babam beni arka bahçemizdeki köpek kulübesine soktu.
"Kızım sakın burdan çıkma tamam mı! Ben seni gelip alacağım sakın çıkma! Ne olursa olsun! Ben seni gelip almadan sakın çıkma!"
"Baba gi-gitme lütfen" dedim ağlamaklı sesimle.
"Geleceğim! Geleceğim ve seni buradan çıkartacağım." babam bana kulübenin el verdiği kadar sarıldı. Benim gözyaşlarım akmaya başlarken babam benden ayrılıp ellerini yüzüme koydu ve başparmağıyla gözyaşlarımı sildi.
"Sakın ağlama! Sen kimin kızısın böyle! Asla korkma tamam mı! Kimseye kendini ezdirme! Hep hakkını savun! Unutma haksız olsan bile kendini ezdirme! Özür dilemen gereken yerde özür dile ama asla kendini ezdirme!"
"Baba! Veda eder gibi konuşma!"
Babam başıma öpücük koyup eve girdi bende iki büklüm köpek kulübesinin içinde kaldım.
Babam girdikten beş dakika sonra kapı çok büyük bir gürültüyle açıldı! Köpek kulübesi evimize yapışık olduğundan sesleri çok net duyabiliyordum.
"Ahmeet! Ver ulan paramı benden kaçabilecegini mi sandın!" adam öyle bir bağırmıştı ki ben yerimden sıçramıştım!
"Uras bey lütfen zaman verin ödeyeceğim!" sanırım bu bağıran babamın patronuydu.
"Ulan sana kaç gün verdik! Beni oynatıyormusun ha!"
"Yo-Yok Uras bey ne haddime! Sadece bu aralar fazla sıkışığım. Lütfen biraz daha zaman verin."
"Öldürün lan şunları!" adamın cümlesiyle gözyaşlarımın akması bir oldu! Bu adam bu kadar acımasız olamzdı değil mi yapamazdı!
"Lütfen Uras bey yalvarıyorum yapmayın! Çoluğum çocuğum var benim! Bakın sizinde oğlunuz var! Lütfen yapmayın!" oğlu varmış ha! O zaman babama ve bize acır degil mi! Lütfen!
"Başlatma şimdi çocuğundan! Çocukların nerede lan senin!"
"O-okuldalar Uras bey!" abim ve ablam okuldaydılar ama ben bugün derslerimiz boş diye okula gitmemiştim!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARA İNTİKAM
Teen FictionBen tam 5 yıl öncesine kadar gayet güzel bir hayatı olan, sessiz sakin, insanlar tarafından sevilen, tatlı bir kızdım. Ama ne oldu? Babam bir mafyaya olan borcunu ödeyemediğinden haksız yere öldürüldü! Tek babam değil annem, abim, ablam! Ama ben sad...
