KARA İNTİKAM

Narin bir melek! -Bölüm 18-

Medya Ayaz'ın kız kardeşi Alara.

******

Saniyelerin ardından kapı açılmıştı. Bir tane kadın, klasik beyaz, siyah hizmetçi önlüğüyle kapıyı açmıştı. Ayaz'ı gördüğüne şaşırmış gibiydi ama belli etmeden devam etti.

"Hoşgeldiniz Ayaz bey." Ayaz bi baş selamıyla içeri girince bende onu takip ettim. Koridorun ilk kapısından içeri girince önce karşımıza yemek masası çıktı. Kalbim küt küt atıyordu. Ayaz biraz ilerledikten sonra bir yerden geçtik, sanki iki ayrı odayı birleştirmişler gibi duvarın biri dışarıya doğru uzanıyordu ama güzel duruyordu.

"Ooo Ayaz sen buraya gelirmiydin ya." gelen sesle bian durdum! Derin derin nefesler almaya başladım. Bu oydu. Uras Soykan! Hala sakindim ama içime birşey oturmuştu! Önümde bir duvar vardı ama bana baksalar rahatlıkla görebilirlerdi.

"Baba başlama." Ayaz'ın sert sesiyle babasıyla pek anlaşamadıklarını anlamıştım. Hala sessizce olduğum yerde duruyordum.

"Siz bir birinize girmeden ben abimi öpeyim. Özledim sonuçta." bir kız sesi duyunca duraksadım. Ayaz'ın bi kız kardeşi mi vardı? Arkadan Ayaz'ın boynuna bir el dolanmıştı ve kızın saçlarını görebilmiştim. Ama yüzünü tam seçememiştim. Ayaz'da kızı öptüğünde hala ayakta dikiliyordum.

"Baba sizinle birini tanıştıracağım." dediğinde nefes bian ciğerlerimden çıkamaz olmuştu! Nefesimi tutmuş öylece dururken Ayaz bana doğru döndü ve önüme geldi.

"Sakin ol." fısıldamasını duyduğumda beni biraz öne iktirip kendisi yanıma geldi. Şuan tüm aile bireylerini görebiliyordum ama gözüm onda takılı kalmıştı işte.

Ayaz aynı.. aynı babasına benziyordu. Siyah saçlarıyla, kahverengi gözleri ve boyuyla. Hatta bakışları bile aynı Ayaz'dı! Ayaz beni belimden kavrayınca boş boş baktığımı farkettim ve kendime geldim. Diğerlerine de baktığımda çok güzel bir kız ve.. ve annesi, bu kadın çok çok güzeldi! Kız kardeşi (medya) çok tatlıydı ve annesine benziyordu. Annesi ise çok güzeldi, düz saçları ve masmavi gözleri vardı! Gözlerimi hala kadından alamamıştım. Boğazımı temizleyip Uras Soykan'a doğru ilerledim.

"Merhaba." deyip elimi uzattığımda gülümsedi. O gülümsemenle geberesin emi! demek istesemde söyleyeceklerimi gülümsememe sakladım. Ondan ayrılarak kız kardeşine döndüm. Onunda elini aynı şekilde sıktım ve annesininkinide aynı şekilde sıktım.

"Oğlum niye söylemedin arkadaşını getireceğini." annesi konuştuğunda oturuyorduk. Beyaz koltuklara yerleştiğimizde Ayaz konuştu.

"Aslında birilerine size söylemesi için haber vermiştim." kız kardeşine imâlı bir bakış yolladığında kardeşi hemen kendini savunmuştu. "Ama ne yapabilirim unutmuşum." deyip güldüğünde bizde gülümsedik.

"Ayaz bizi hala tanıştırmadın." annesi nazikçe bunu dile getirdiğinde bu kadar güzel bir kadının nasıl olurda böyle bir adamla evlenir diye düşünüyordum. Ama bu pislik adamda az yakışıklı değildi yani.

"Anne bu Armina, Armina bu da annem zeynep. Kız kardeşim aynı şekilde Alara. Ve son olarakta babam.. Uras." dediğinde gülümsemiştim. Ama içimde ne fırtınalara kopuyordu bir bilseler! Ayaz'da iyi olmadığımın farkındaydı ama normal davranmaya çalışıyordu.

Onlar kendi aralarında ailecek konuşurlarken ben de arada bir katılıyordum. Hizmetçi gelip yemeğin hazır olduğunu söylediğinde hepimiz yemek masasına geçmiştik.

Yine havadan sudan konuşulurken Uras'ın söyledikleriyle birden öksürmeye başladım!

"Armina senin ailen nerede?" birden öksürmemle yanımda Alara elime bi su tutuşturdu.