KARA İNTİKAM

Duygular-Bölüm 11-

Hala silaha bakarak kurduğum sahneden anında çıktım!

Seni seviyorum nedir ya? Seni seviyorum nedir!?

Salak! O nasıl sahnedir? Hayır yani dalmıştım, onu öldürdüm diye sonunda eğlenip, gülmem gerekirdi ama ben sadece baktım! Eğer benim sahnem böyleyse ben gerçeği düşünemiyorum.
Tekrar o koyu kahve gözlerin içine baktım.

"Bu kadar kolay mı?" o kalın ve birazcık, minnacık tatlı kaşlarıyla elimi gösterdi.

"Silah elinde." saol ya ben onu görmemiştim!

Bu sefer gerçekten silahı Ayaz'a doğrulttum. Beynim sanki onu öldürmemi istemiyor gibi bana Ayaz'ı öldürdükten sonra olabilecekleri sıralıyordu, hiç düşünmek istemediğim halde! Gözlerimi kapadım ve derin nefes aldım. Elimi tam vurmak için hazırlamışken yine Ayaz'ın sesini duydum.

"Armina." lanet olsun! Bu beni böyle çağırırsa ben nasıl vururum! Hayır kendine gel Armina! bırak ne söyleyecekse söylesin sonra vur kurtul!
Gözlerimi açtım.

"Konuş allahın cezası."

"Son isteğimi sormayacakmısın?" son istek?

Ah! Tabi ki son istek istiyecek!

"İste lanet olası!"

"Beni öldür, tamam. Ama seni bir kez öpmeme izin ver." etrafta gezinen gözlerim anında onun yüzünü bulurken, ciddi mi lan bu? diye de sordum kendime!

"Ah, pardon anlayamadım ne dedin sen?"

"Armina.. duydun."

Of şimdi ne desem ki? Ya aslında öldürücem zaten, bir kereden birşey olmaz deme? Yok ya hayır olmaz! Ya aslında olabilir. Hayır ya, evet y- lan off kafam halloldu!
Bana sadece gereken 20 saniyelik bi cesaret!

"Tamam."

"İyi sen bilirsin za- -durdu ve iki saniyeliğine sanki ilk defa insan görüyormuş gibi yüzüme baktı ve devam etti.- nasıl yani izin veriyormusun?"

"Ayaz.. duydun." güldü ve bir adımla dibime yaklaştı. Oha! Lan bu yanağımdan öpecek değil mi? Ayaz sanki içimden söylediklerimi duymuş gibi konuştu.

"Merak etme yanağımdan öpücem." oh iyi bari.

Tabi bu yaklaşınca ben mecburen silahı indirmek zorunda kaldım. Ayaz yanağıma doğru iyice yaklaştı ama öpmedi, kulağıma doğru ilerleyerek konuşmaya başladı

"Beni gerçekten öldürecekmisin? -sol elini kaldırarak sağ omzuma koydu. Silahta zaten sağ elimde.- Bunu kaldırbilir misin? Bence kesin yaparsın. -elini aşağıya doğru kaydırmaya başladı.- Sen çok güçlü bir kızsın baban haklı. -eliyle elimi tuttu.- Senin bu narin yumuşak ellerine bu silah yakışmıyor. -sanane benim yumuşak ellerimden! Tamam tamam anın içine etmiycem.- Çok güzel kokuyorsun." dedi ve yanağımı öptü.

Hayatımda ilk defa bir erkek beni öpüyordu! Gerçi ben hep Ayaz'a izin veriyorum. Ben niye hep Ayaz'a izin veriyorum? Bana napıyor böyle! Beni böyle etkisi altına alması ne kadar doğru? Benimle oyun oynuyor, beni sürekli sıkıştırıyor! şimdide öpüyor! Lan bu resmen beni kullanıyor!!
Bianda gelen sinirle Ayaz'ı iktirdim. Boşluğuna geldiği için şaşkınca bir adım geriye gitti.

"Sen bana ne yapıyorsun böyle?"

"Ne oldu şimdi?"

Beni kullanmaktan vazgeç! Bana böyle bakma! Bana böyle davranma! Beni görme! Beni yoksay!
Sinirden patlamak üzereyim! O yüzden silahı Ayaz'a doğru tuttum, tam parmağımı silahın kabzasına koymuşken duyduğum sesle birden irkildim!