KARA İNTİKAM

Bar-Bölüm 2-

Medya Armina. : )
------

Bugün cumartesiydi ve ben salona geçip ikili koltuğa oturdum. Karşımdaki televizyonu açıp izlemeye başladım. 2 dk sonra Derin yanıma gelip televizyonu izlemeye başladı. Acaba yine ne istiyecek. Eğer Derin yanınızda sessizce duruyorsa bilinki birşey istiyecektir.

"Armina"

"Ne?"

"Birşey istiyebilirmiyim?" ben dememişmiydim ??

"Böyle sessiz durmandan belliydi zaten. Söyle!"

"Ne komiksin Armina! Söylemiyom lan!" aslında acayip söylemek istiyordaa...gurur işte!

"Söyleme." dedim bende. Banane söylemek istemiyorsa zorlayacak değilim ya!

"İyi lan bende küsüyorum senle! Ne pislik çıktın ya!"

"İyi küs bende kafamı dinlemiş olurum!"

"Pisliksin! Pislikk!" off şimdi sürekli birşeyler mırıldanacak!

"Söyle hadi,söyle." sırıtarak bana döndü.

"Bara gidelim mi bu akşam." yuhh!

"Yok deve!"

"Ya Armina bizim kızlar konuşuyordu şirkette ..... barına gidelim ya nolcak!"

"Niye illaki o bar?"

"Başka barada gideriz. Maksat gezmek olsun."

"Çarşı pazarda gezebilirsin Derin." gözlerini devirdi.

"Gelmiyon mu şimdi?"

"Gelmiyom değil. Gitmiyoruz." kalkıp koridora doğru ilerlemeye başladı.

"İyi sen gelme ben çıkıyom alış-verişe."

"Ulan! Derin! Buraya gel!" beni dinlemeden odadan çıktı ve koridora girdi. Bende hemen kalkıp arkasından çıktım.

"Kime diyom lan ben!" diye bağırdım ama hanımefendi beni duymamazlıktan gelerek odasına girip kapıyı kapattı. Bende odasına daldım tabi.

"Ulan girme şöyle diyom lan! Giriyon hayvan gibi! Kapıyı kıracaksın!"

"Ne alış-verişi lan!"

"Kıyafet bakcam kendime bu akşam için."

"Derin gitmiyoruz!"

"Ya yeter be! Sanane! Ne karışıyorsun! Siktir git annem miş gibi davranmayı kes!" diye bağırdı. Annesini hatırlaması beni üzdü ama umursamadım alışkın. Sonra Derin'in cümleleriyle bir dk kadar yüzüne baktım, sonrada hiçbirşey demeden kapıyı çarparak odadan çıktım.
İyi peki, kendi kaybeder!

Kendi odama geçerek banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım. Dolabımın karşısına geçip siyah, dizimin bir karış üstünde biten bir elbise giyip odamdan çıktım.

Derin'e hiçbirşey demeden evden çıktım. Merdivenleri üçerli beşerli koşarak indim. Son basamağa geldiğimde biriyle çarpıştım. İyi halt ettin!
Kafamı kaldırıp çarpan kişiye baktığımda bir erkek olduğunu gördüm. Bendeki şansa bak ki bu erkek bizim sapık üst komşumuzdu!

Soğukça "pardon." deyip sağ tarafa bir adım attım ve oda benimle adım attı. Yüzüne baktığımda iğrenç iğrenç gülüyordu.

"Çık lan önümden!" zaten sinirliydim!

"Hey hey sakin ol güzelim." bana! Bana ya! Bana güzelim demek! Nah!
Çocuğun yüzüne geçirdim yumruğumu, inleyerek yapıştı yere!

"Ulan pislik herif eğer birdaha bana böyle salakça davranırsan ölümüne döverim seni alamazlar elimden! Anladın mı!?"