Ahmed arif demişki aşkın yaşı on yedidir. Gençliğin en dolu en güzel yaşı. Heyecan tutku risk almayı en çok istenen yaş. Ben de on yedimde vuruldum sana. Benim olmayan ellerine,bana bakmayan gözlerine, benim için atmayan kalbine vuruldum. Sesinle gülüşünle baharı yaşadım kalbime taht yaptım ruhundan. Dünyanın en özel insanı yaptım seni. Kalbimi senin sevginle büyüttüm. Bir deli sevdaya tutuldum senle. Yaşamak nedir öğrendim. Güzelce sevmek nedir onu. Ömrümü gençliğimi serdim yollarına. Çiçekler ektim boz tarlalarına. Solan güllerini yeşerttim. Dikenleri kalbime battı yine de sevdandır dedim. Güzel sevdim. Ama artık vazgeçiyorum sevdiğim. Kahverengi gözlerinin bana gülmediğini anladığım için vazgeçiyorum. Kalbinde eskiden var sandığım ufacık sevginin artık var olmadığını kabullendiğim için vazgeçiyorum.Belki yine çok sevilirsin ama kimse bir gençlik harcamaz uğruna. Özür dilerim on yedi yaşım. Her sevgi sonsuza kadar sürer sanmıştım. Gönlüne bahar bahçe açtıran sevgi sonbaharın yağmurunda ıslarmış insanı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzmarit Dolusu Yazılar
Non-Fictionbelki size bir sigara yaktıracak,belki kalbinizdeki yaraları deşecek,belki de bir damla gözyaşına sebep olacak yazılar..
