𝑴𝒚 𝑬𝑵𝑬𝑴𝒀 [𝑱𝒊𝒌𝒐𝒐𝒌] ✔

32. අඳුරෙන් අඳුරට...

කලින් එකේ IED කියන්නේ මොකක්ද කියලා අන්තිමට දැන්මා*

"මගේ ඇඟම හිරිවැටෙනවා වගේ. දැන් ඇත්තටම මට ඔයා එයා එක්ක නැති එක ගැන සතුටක් ඇති වෙනවා...සො..සොරි ඔප්පා...මම එහෙම හිතලා.."

ඉට්ස් ඕකේ. මට ඒ වෙද්දි ආයි ඕස්ට්‍රේලියාවට යන්න කාලේ හරි. අප්පා ජිමින් ගැන බලද්දි මම එහෙට ගියා. ජිමින් සුපුරුදු ලෙස එයාගේ දඬුවම් කාලය වැඩි කරගත්තා. ඒක එසේ මෙසේ හේතුවකට වැඩි වුනු දඬුවමක් නෙවෙයි. එයා කෙනෙක්ව මරන්න උත්සහ කරලා.

ප්‍රිසන් සයිකැට්‍රිස්ට් එයාව සුව කරන්න හැදුවත් ඒකෙන් හොඳක් වෙලා නෑ. එයාගේ තත්ත්වය එන්නම එන්නම නරක් වුනා කියලයි කිව්වේ.

අන්තිමට ආවා ඒ නරකම කාලය. මගේ අප්පා මට ජිමින්ව අමතක කරලා දාන්න කිව්ව කාලය. අප්පා ආයෙත් ඕස්ට්‍රේලියාවට ආවට පස්සේ ජිමින් ගැන හොයලා බලන්න කෙනෙක් හිටියා කියලා කියන්න අමාරුයි. එයාගේ පවුලේ අය එයාව ඒ වෙනකොටත් අත ඇරලා දාලා ඉවරයි.

ඒ හැමදේම දැනගෙන මම කොහොමද එයාව අමතක කරන්නේ?

මගේ පවුලේ අය මන් ගැන හිතලා මට කරන්න කිව්ව දේ මට කරන්න පුළුවන්කමක් තිබ්බේ නෑ.

"ඔප්පා..."

දැනුත්...මගේ..මේ..මගේ පපුව මෙච්චර රිදෙන්නේ ඒ නිසා. එයාගේ පවුලේ අයට මේ වේදනාව ආවේ නැත්තේ  කොහොමද කියලා මන් දන්නේ නෑ.

"එයාට ඒගොල්ලොන්ගෙන් ආදරේ ලැබුනේ නෑ."

ඔව්. අර කියනවත් වගේ අපිට කාවවත් සීයට සීයක් තේරුම් ගන්න බෑනේ. ඉතින් එයා මට ගෙදර දේවල් කියද්දි මම ඇත්තටම හිතුවේ නෑ ඒ දේවල් එච්චර බරපතලයි කියලා. එයාගේ ඔම්මා මාව ප්‍රතික්ෂේප කරනකම්ම.

මට මගේ කොලේජ් එකේ වැඩ ඔක්කොම දමලා ගහලා මෙහෙට එන්න පුළුවන්කමක් තිබ්බේ නෑ. හැබැයි මම කොලේජ් ඉවර වුන ගමන්ම කළේ මගේ ගෙදර අයව අතෑරලා දාලා මෙහෙට ආව එක.

මම ගෙදරින් ආවේ අප්පා එක්ක හිත හොඳින් නෙවෙයි. මම එයාට ඒ කාලේ ගොඩාක් රිද්දන්න ඇති.

"එයා ඔයා ගැන ගොඩාක් ආඩම්බරෙන් කතා කළේ. ඔයා එයාව කවදාවත් ඩිසපොයින්ට් කරලා නෑ."

අපි හරි වාසනාවන්තයි ලියා. අපිට එයාලව ලැබුන නිසයි අපි මෙහෙම ඉන්නේ.

ජිමින්ටත් අපි එක්ක ජීවත් වෙන්න තිබ්බා නම්...එදා එයාට ස්කයිලර්ව මුණ නොගැහුනානම්...අද එයත් අපිත් එක්ක මෙතන වෙන කතාවක් කතා කර කර ඉඳියි.

"එයාට මොකක්ද වුනේ?"

හහ්..ඔයා ඒ ප්‍රශ්නේ ඇහුව කීවෙනි වතාවද මන්දා.

මම මෙහෙට ඇවිල්ලා තව ඩිග්‍රී එකක් පටන් ගත්තා. මට ජිමින්ව බලන්න විදියක් තිබ්බේ නෑ.

"එයා එළියට එන්නේ නෑ. මේ අවුරුදු ගානටම එයාව බලන්න එයාගේ අම්මා ආවේ දෙසැරයයි ද කොහෙද. ඒකත් ඉවර වුනේ එයා ඉන්නවටත් වඩා දරුණු වෙලා. අපි එයාට ට්‍රීට්මන්ට්ස් කරනවා. ඒත් එයාට සම්පූර්ණයෙන්ම හොඳ වෙන්න ඉඩක් නෑ."

එයා හිටියේ සාමාන්‍ය ප්‍රිසනර්ස්ලා ඉන්න තැන නෙවෙයි. මෙන්ටලි ඉල් ඉන්මේට්ස් ලා හිටිය තැන.

ම..ම...පොඩ්ඩක් ඉන්න.

ආ...බොන්න.

"මට එපා. ඔයා බොන්න."

බොන්න බොන්න. ෆෘට් ජූස් ටිකක් බිව්වා කියලා මැරෙන්නේ නෑ.

"ඔයා සයිකැට්‍රිස්ට් කෙනෙක් නිසාද මෙහෙම ඉක්මනට මූඩ් චේජ් වෙන්නේ?"

වෙන්නැති. මට මාව මහ භයානක විදියට පාලනය කරගන්න පුළුවන්. දුක වැඩි වෙද්දි මගේ හුස්ම හිරවෙනවා වගේ වෙනවා. ඒත් මම ඒ වෙලාවට මෙහෙම මොනාහරි බීලා ඒක පාලනය කරගන්නවා.

"ඇත්තටම ඒක හරිම ක්‍රීපි. මන් නම් කියන්නේ දුක හිතෙන වෙලාවට ඒක පිට කරන්න කියලා. ඒක සහනයක්."

ඔයා හරි. ඒත් මට මේ වෙලාවේ මේක පාලනය කරගෙන කතාව කියලා ඉවර කරන්න ඕනේ.

හොඳයි. මන් කොහෙද හිටියේ?

"එයා හිටිය තැන."

ඔව්. ඉතින් එයාව නොබලා ඉන්න වුනා මට තවත් කාලයක්. මගේ ඩිග්‍රී එකේ එක කොටසක් තිබ්බා.

ඒක තමයි ඩිග්‍රී එකේ අන්තිම ස්ටෙප් එකට කලින් එක. ප්‍රැක්ටිකල් සෙශන් එකක්.

අපිට එතනදි තෝරන්න පුළුවන් අපි කොහෙද මේ ප්‍රැක්ටිකල් එක කරන්නෙ කියලා. ගොඩාක් අය එක එක හොස්පිටල්ස් තෝරගත්තා. මම තෝරගත්තේ ජිමින් හිටිය තැන.

.................................................

මට බෑ. මට බෑ.

ඒත් බෑයි කියලා බෑයි කියලා බෑ. 😂