part (19)

2.3K 108 15
                                    

Unicode

“အွင်း....သားဗိုက်ကိုတင်းနေတာပဲ”

ဆိုဖာပေါ်ပက်လက်လှန်ပြီး ဗိုက်ပူပူလေးကိုပွတ်နေတဲ့ထယ်ဂုလေး ဒီကိုမလာခင်ကတည်းကအိမ်မှာစားပြီလာတာကို သူ့ဒယ်ဒီကတစ်ယောက်ထဲမစားချင်ပါဘူးဆိုပြီး သားဖနှစ်ယောက်တူတူစားနေတာပါလာတဲ့ချိုမ့်မှာအကုန်ပြောင်လို့။

“ထယ်တော့ပြန်တော့မှာလား”

“အင်း ပြန်တော့မယ်လေး သားကိုလိုအပ်တာလေးတွေဝယ်ပေးချင်လို့”

“အင်း ဒါဆိုမောင် ဒါရိုတ်ဘာကိုထည့်ပေးလိုက်မယ် ”

“ရတယ် မပို့နဲ့ထယ်တို့က ကြာဦးမှ ထယ်ဘာသာပဲသွားတော့မယ်”

“ထယ်အဆင်ပြေတယ်ဆိုပြီးတာပဲ”

စာပွဲပေါ်ရှိချိုမ့်နဲ့ သိမ်းစရာတွေသိမ်းပြီးသားကိုချီကာ ကုမ္မာဏီ အောက်ထက်သို့ဆင်းလာလိုက်သည်။

ကိုယ်တော်ချောက ဗိုက်လေးနေလို့မလျှောက်နိုင်ဘူးဆိုလို့ တစ်လမ်းလုံးချီလာလိုက်သည်။

ထယ်ယောင်မသိတာက သူ့နောက်ကိုတစ်ယောက်ယောက်လိုက်နေတယ်ဆိုတာပင်။ ထိုလူမှာ ဖုန်းတစ်ချက်ဆက်ကာ မျက်နှာပေါ်ရှိ အစ်ညစ်ညစ်အပြုံးတစ်ဖက်ကွန့်ညို့သွားသည်။

ထယ်ယောင်တိုသားဖအောက်ကိုဆင်းပြီးကားငှားမယ်လုံးပင်မဲ့ ရှေ့သို့ကားတစ်စီပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး သုံးလေးယောက်လောက် ပိတ်ရပ်ကာ ထယ်ယောင်တို့သားဖနှစ်ယောက်တော်တော်လေးကိုကြောက်ရသည်။ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမသိပဲမျက်နှာ ပါ်ရှိ Mark အမဲတို့တပ်ထားပြီးအဝတ်တွေကလဲ အပေါ်မဲအောက်မဲ့နှင့် သားကိုတင်းတင်းဖက်ကာ တို့လူလေးကို ထယ်ယောင်ရှန်းမိပြန်သည်။လေးယောက်တစ်ယောက်မို့ ဘယ်လိုမှရှန်းလို့မရ ။

ထိုနောက်ထယ်ယောင်ပေါ်ရှိသားထယ်ဂုလေးကို ဆွဲယူကာကားထဲ ထည့်လိုက်ပြီးထယ်ယောင်ကိုပါစပ်ပိတ်ပြီးကားထဲသို့ထိုးသွင်းသည်။

................

“ဟဲ့ တို့ကုမ္မာဏီရှေ့မှလေးကော်ဖီဆိုင်လေးဖွင့်ထားတဲ့ ပိုင်ရှင်ကလေ ချောလိုင်တာဟယ် အလုပ်ဆင်းတိုင်းငါဆို အဲ့ဆိုင်သွားပြီးအဲ့အဆင်းလေးတွေ သွားသွားကြောင်တာဟဲ့”

Mg(taekook)( Complete)Where stories live. Discover now