DÜĞÜN.
Aradan yıllar geçti. Artık 37 yaşındaydım. Ve hayallerimin erkeğiyle evlenmeye karar vermiştik. Sade bir düğün istemiştik. İkimizin de sadece en yakınları olacaktı. O hayatıma renk, neşe katmıştı. Onunla çok mutluydum. Boris hayatıma girdikten sonra aşkın ne demek olduğunu anlamıştım. Karşılıklı sevmek, sevilmek çok güzel bir duyguydu.
Düğünün farklı bir ülkede olmasını istemiştik. Ve kararımızı İtalya'nın Roma şehrinden yana kullanmıştık.
Kaldığımız hotel merkeze yakın, rahat bir yerdeydi.
Boris:"Hayatım nasıl hissediyorsun?".
Sertap:"Oldukça heyecanlı".
Boris:"Bu çok normal".
Sertap:"Ve çok da mutluyum".
Boris:"Bende öyle sevgilim iyi ki tanıştık ve iyi ki hayatıma girdin". Birbirimize sarıldık. Daha sonra uyuyarak heyecanla yarını, evleneceğimiz günü bekledik.
Sonunda o gün geldi. Herkes mutlulukla bizi seyrediyordu. İmzaları attık. Herkes alkışladı, ve bizi tebrik ettiler.
Boris'in annesi " Mutluluğunuz daimi olsun canlarım benim" diyerek bizlere sarıldı. Eşi de ona eşlik etti.
Derken Cenk ve Cemre'de yanıma gelerek beni tebrik ettiler. Ve beni sevgiyle kucakladılar. Gerçekten de rüya gibi bir gündü.
Ben çok mutluydum. Sonunda mutluydum. Başarmıştım. Hayatta kalmış, asla pes etmemiştim.
Ve geçmişimdeki tüm o acılar, karanlık yerini şimdi birer aydınlığa bırakmıştı.
İyi ki pes etmemiştim. Tabi bunu kardeşlerim Cenk, ve Cemre'ye de borçluydum. Eskiden yalnızdım, ama, artık beni çok seven bir ailem vardı.
Kolezyum'un önünde resim çektirdik. Düğün fotoğraflarımızdan sadece bir tanesiydi, bu. Özeldi.
Özel anılarsa asla unutulmazlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERTAP
General FictionAcılarla dolu olan hayatında tek istediği yaşayabilmek ve mutlu olmaktı. Bunu ona çok gördüler. Başarabilecek mi peki? Yalnızlığın öyküsü. Yalnız olan bir kadının. Güçlü kadınların öyküsü. Her...
