" ဒါဘယ်ကပြန်လာတာလဲ "
" အန် အန်ကယ် "
ကျွန်တော်စိတ်ညစ်ညစ်နဲဘာမှမဝယ်တော့ပဲအိမ်ကိုပြန်လာခဲ့လိုက်တာ အိမ်ထဲ့၀င်ပြီး တံခါးပိတ်တော့မဲ့အချိန်မှာအနောက်ကအသံကြောင့်ကျွန်တော်အရမ်းလန့်သွားခဲ့ရတယ်
အနောက်ကိုလဲမကြည့်ရဲဘူကျွန်တော်သူကိုအရမ်းကြောက်တယ်
" ငါမေးနေတယ်လေမင်းဘယ်ကပြန်လာတာလဲလို့ "
" ကျွန် ကျွန်တော်အိမ်အတွက်လိုအပ်တာလေးတွေကိုသွားဝယ်တာပါ "
" ဟုတ်လာ မင်းဒီအနားကိုလာခဲ့ "
" အန်ကယ်ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် "
! ဖြောင့် "
ကျွန်တော်မျက်စိမှိတ်ပြီးတောင်းပန်နေချိန်မှာ ပါးတစ်ဖက်ကိုနာကျင်မူနဲ့အတူထိုင်ရပ်လေးပြုတ်ကျသွားခဲ့တယ်
"အန်ကယ်ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်နောက်ဘယ်တော့မှကိုကိုနဲ့မတွေအောင်နေပါမယ် "
" မင်းကိုယ်ငါသားနဲ့မတွေ့ဖို့ ငါဘယ်လောက်တောင်ပြောနေရမှာလဲ မင်းလူလိုနားမလည်ဘူးလား ငါသားကလက်ထက်တော့မှာလို့ ဖြေလေ မင်းမှာနားနဲ့ပါစပ်မပါဘူးလား "
" ပါ ပါ ပါတယ် "
! ပါရင်ဖြေလေ !
" နောက် နောက်တစ်ခါမတွေ့မိအောင်နေပါ့မယ် "
" အေးမင်းစကားမင်းတည်နော်နောက်တစ်ခါငါသားနဲထက်တွေလိုကတော့ဒီထက်နာမယ် အခုငါစိတ်ရူပ်နေတယ်အဲ့တော့မင်းအကူညီလိုတယ် "
Rmအနောက်ကထိုင်ခုံပေါ်မှာသွားထိုင်နေပြီပေါင်ကိုကား ကာစကားဆိုလိုက်တယ်
ဒါဟာအန်ကယ်လိုချင်လာတိုင်း လုပ်နေကြအပစ်တစ်ခု မလုပ်ပေးပြန်ရင်လဲ အန်ကယ်ကျွန်တော်ကိုယ်ခါးပတ်နဲ့သွေးမထွက်မချင်းရိုက်အုံးမယ်
ကျွန်တော်အန်ကယ်အနားကိုသွားပြီးအလည်နေရာမှာနေရာယူလိုက်တယ်ပြီးတာနဲဘောင်ဘီဇဇ်ကိုဖွင့်ပြီသူအရာကိုကိုင်ကာစတင်လှုပ်ရှာပေးလိုက်တော့တယ် ကျွန်တော်ခေါင်းပေါ်လက်တင်ကာ သူမျက်နှာအပေါ်ကိုယ်မော့ပြီးသာယာမူကိုယ်ခံယူနေခဲ့တယ်
YOU ARE READING
အဖြူရောင်တိမ်ဆိုင်ကြိုး
Fanfictionကျတော်ဘဝထဲ့ကိုမခေါ်ရက်ဘူ ကိုကိုဘာမှမက်မော်စရာ မရှိတဲ့မိဘမဲ့တစ်ယောက်ကိုဘဝနဲရင်းပြီးမချစ်ပါနဲ Jim ကျတော်လေမောင်ကိုဟိုးအရင်ထဲ့ကချစ်ခဲ့ရသူပါ မောင်အချစ်ကိုရခဲ့လိုအရမ်းကိုပျော်ရွင်ခဲ့တယ် ဒါပေးမဲ့ မောင်အချစ်တွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားတာကျတော်တစ်ယောက်ထဲ့...
