" မောင် ဆေးသောက်ရအောင် "
ခွဲစိပ်ခန်း၀င်ပြီးထွက်လာထဲ့ကမောင်ဟာစကားနည်းလာခဲ့တယ် မေးခေါ် ခေါ်ထူးလောက်ပါပဲ အင်းပေါ့လေ ခြေထောက်တစ်ဖက်ဖြတ်လိုက်ရတယ်ဆိုတော့ မောင်အတော်လေးစိတ်ထိခိုက်နေမှာ အခုတောင်လေအေးတွေအရမ်းတိုက်နေလို့အိမ်ထဲ့မှာနေပါဆိုတာကိုယ်မရဘူး ခြံထဲ့ဆင်းနေပါရစေတဲ့ ၀ှီချဲပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့မောင်ဟာမျက်လုံးလေးတွေကိုယ်မှေးဆင်းပြီးလေကိုယ်ရှုရှိုက်လို့နေတယ် မောင်ကိုကြည့်ပြီးကျွန်တော်လေဖြစ်နိုင်ရင်မောင်အစာ၀င်ဖြစ်လိုက်ချင်တော့တာပါပဲ
" မောင် ကျွန်တော်ခေါ်နေတယ်လေကွယ် "
" မောင်တောင်းပန်ပါတယ် စိတ်အနည်းငယ်လွတ်ထွက်သွားလို့ထယ်လေး "
" ကဲ့ပါမောင်ရယ် အခုဖြစ်နေတဲ့အကြောင်းရာတွေကိုယ်ခနလောက်မေ့ထားလိုက်ရအောင် "
ကျွန်တော်ပြောလိုက်တော့မောင်ဖြေလာတဲ့စကားက ဘယ်လိုလုပ်ပြီးမေ့နိုင်မှာလဲတဲ့ အော်မောင်ရယ်
" ထယ်လေးကိုယ်မောင်ပေးစရာရှိတယ် "
" ဘာများလဲမောင် "
" ခန "
ကျွန်တော်ကိုယ်ခနဆိုပြီ၀ှီချဲဘေးမှာချထားတဲ့စက္ကုအိတ်လေးတစ်ခုပေးလာခဲ့တယ် ဘာများလဲဆိုပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ကျွန်တော်နမည်နဲ့အမွေလွဲစာ စာချုပ်တစ်ခု
" မောင် ဒါက "
" မောင်အနာမှာ ထယ်လေးကိုယ်အခုလိုခေါ်ထားရတာအရမ်းအားနာနေပါပြီ ဒါကြောင့်မောင်ကိုယ်ထယ်လေးငှဲနေစရာမလိုပါဘူး ထယ်လေးအနာဂတ်ကိုယ်သာကောင်းကောင်းလျှောက်လှမ်းပါမောင်အတွက်နဲ့ဘ၀တတ်လမ်းကိုယ်မနှောင်နေးစေနဲ့ "
" ဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့ပြောလိုက်တာလဲမောင်ရယ် ပြောရက်လိုက်တာ "
မောင်အပြောကြောင့်ကျွန်တော်မောင်အရှေမှာဒူးထောက်ချပြီးမောင်ပါးလေးကိုယ်ကိုင်ကာစကားဆိုခဲ့မိတယ်
" မောင်လို ဒုခိတတစ်ယောက်က ထယ်လေးအတွက်ဘာတွေများတန်ဖိုးရှိနေသေးလို့လဲကွာ ဟိုလူအတွက်လဲအသုံးမ၀င်ဒီလူအတွက်လဲအသုံးမ၀င်တဲ့လူတစ်ယောက် အပြစ်နာစတွေနဲ့လူတစ်ယောက်ကိုယ်ထယ်လေးကဘာလိုဘ၀နဲရင်ပြီးဆက်ချစ်ချင်နေသေးတာလဲ ပြောလေ "
YOU ARE READING
အဖြူရောင်တိမ်ဆိုင်ကြိုး
Fanfictionကျတော်ဘဝထဲ့ကိုမခေါ်ရက်ဘူ ကိုကိုဘာမှမက်မော်စရာ မရှိတဲ့မိဘမဲ့တစ်ယောက်ကိုဘဝနဲရင်းပြီးမချစ်ပါနဲ Jim ကျတော်လေမောင်ကိုဟိုးအရင်ထဲ့ကချစ်ခဲ့ရသူပါ မောင်အချစ်ကိုရခဲ့လိုအရမ်းကိုပျော်ရွင်ခဲ့တယ် ဒါပေးမဲ့ မောင်အချစ်တွေကိုပိုင်ဆိုင်ထားတာကျတော်တစ်ယောက်ထဲ့...
