Papierowe serce

Angielskie śniadanie

Jak zwykle jak mi rozkazano tak zrobiłam. Trochę zazdrościłam Roksanie. Dostanie jedzenie podstawione pod nos i jeszcze będą jej usługiwać. Ciekawe jak zareagowała na wieść o spędzeniu czasu ze znienawidzonym ojcem. Może dzięki temu, ja się więcej dowiem. Wybiła godzina 9, a ja poprawiałam sztućce przy długim stole. Obrus koloru białego z czarnymi elementami. Srebrna zastawa i porcelana królowały na stole. Pierwszy raz w życiu dotykałam czegoś ,aż tak drogiego. Bałam się ,że coś jeszcze potłucze. Na stole leżało wszystko czego dusza zapragnie. Patery piętrowe z różnorodnymi owocami ,zaczynając od polskich jabłek ,kończąc na egzotycznej pitaji.
Na srebrnych tacach wszystkie rodzaje serów,mięs,szynek i kiełbas oraz warzyw pokrojonych w idealnej grubości plasterki. Doniosłam świeżutkie i ciepłe pancake'i i różne sosy w sosjerkach. W małych miseczkach niedaleko znajdowały się wszystkie rodzaje owoców leśnych. Punktualnie pan Ellijah przyszedł i zasiadł przy stole. Kulturalnie położył serwetkę na swoich kolanach.

-Dzień dobry panie dyrektorze. Mam nadzieję,że się pan wyspał. Życzę smacznego-ukłoniłam się. Dominik kazał mi 10 razy powtarzać te zdania, aby wypaść jak najlepiej.

-Dzień dobry,tak. Dziękuje-uśmiechnął się miło

Następnie udałam się do kuchni ,aby przynieść ciepłe bułeczki ,które w środku zapiekane były z jajkiem sadzonym ze szczypiorkiem wraz z kawałkami boczku. Inna dziewczyna przyniosła ciepły chlebek oraz tosty francuskie. Kolejna jajecznicę i croissanty. Jednym słowem tam było dosłownie wszystko. Nigdy nie widziałam czegoś takiego na żywo ,jedynie w filmach. Widać ,że przy stole siedzi zamożny mężczyzna. Patrząc na te pyszności ,miałam ochotę się na nie rzucić i pożreć.

-Czy życzy pan sobie kawy?-zapytała Kornelia

-Owszem, poproszę latte bez cukru.-mruknął

-Już się robi.-odpowiedziała z uśmiechem

Ja właśnie wracałam z dzbankiem jakiejś drogiej herbaty ,której nazwy nawet nie potrafiłam przeczytać ,kiedy na salę weszła, a raczej została przyprowadzona, Roksana. Widocznie była niezadowolona i zdegustowana. Puścili ją i zostawili koło stołu ,a następnie pospiesznie wyszli. Dziewczyna chyba stwierdziła ,że nie ma co dalej walczyć i bezsensu się awanturować.
W ciszy usiadła na krześle również kładąc serwetkę na kolana.

-Bonjour, avez-vous bien dormi? (Dzień dobry, jak się spało?)-zapytał jej ojciec

-Mieux que vous ne le pensez.(lepiej niż myślisz)

-Tu veux me dire quelque chose?(chcesz mi coś powiedzieć? )

-Oui, pourquoi parle-t-on français?  Tu me vérifies?  Ou peut-être que vous ne voulez pas que les autres comprennent de quoi nous parlons?(Tak, dlaczego rozmawiamy po francusku? Sprawdzasz mnie? A może nie chcesz, aby inni zrozumieli, o czym mówimy?)

-Absurdité..(Absurd)-powiedział z przekąsem-
Je ne peux pas parler à ma fille qui s'est assise la nuit pour apprendre cette langue lourde ? (nie mogę porozmawiać z córką, która specjalnie siedziała po nocach ,aby nauczyć się tego jakże pięknego i zarówno ciężkiego języka?)

-Et vous souvenez-vous pourquoi j'étais assise au-dessus de lui? Laissez-moi vous rappeler..... (A pamiętasz dlaczego nad nim siedziałam? Pozwól ,że ci przypomnę...)

Kłócili się tak przez następne kilkanaście minut. Nie mam pojęcia o czym rozmawiali. Nawet nie wiem do końca co to był za język. Godność mężczyzny i akcent sugerowały ,że jest on z Anglii. To skąd bodajże francuski?

-Fin de cette discussion sans fondement!(Koniec tej bezpodstawnej dyskusji.)

-Bien sûr, comme toujours! un sujet inconfortable est préférable de couper la conversation tout de suite..(Pewnie, jak zwykle. niewygodny temat to od razu najlepiej uciąć rozmowę..)