Miss Cleomonte's Slave

Chapter Sixty Three

Naomi's pov

The rain is pouring. Tila malalaking tipak ng luhang bumabagsak sa akin.

Basang basa na ako pero hindi ko magawang gumalaw at umalis sa pwesto ko. Nanatili lang akong naka higa sa basang damohan habang nakatingin sa makulimlim na kalangitan while muttering the same words over and over again...

"Come back, Yves... Please come back to me."

It's been months since she left at hanggang ngayon ay hindi pa din siya bumabalik.

*FLASHBACK*

Halos matumba tumba na ako dahil sa pag mamadali kong lumabas ng sasakyan ni Margaux.

"Naomi, slow down!" Rinig kong pag sasaway sa akin ni Margaux pero hindi ko siya pinakinggan at agad na tumakbo papalapit sa apartment na tinutuluyan ni Yves.

"Yves! Open this door!" Sigaw ko habang malakas na kinakatok ang pintuan nila.

"Shhh... baka makabulabog tayo ng kapit bahay." Sinamaan ko ng tingin si Margaux ng sabihin niya yun.

"Do you think I care? Mabulabog na sila kung mabulabog, I'm getting my girl back." I said and knock hard on her door again.

"Yves I won't leave here hangga't hindi mo ako kinakausap!" Pag sigaw ko habang kumakatok padin. My tears pour down my cheeks and I didn't even care kung makita ako ni Margaux na ganito.

I want her back. I can't lose her.

"Naomi..stop. I don't think there's anyone inside." I heard Margaux say while reading something on her phone.

"What do you mean?" Tanong ko at akmang aagawin sa kaniya yung cellphone na hawak hawak niya ng ilayo niya ito sa akin.

"I think we should head home..." Saad nito at nginitian ako ng malungkot.

"No! I told you, I won't leave here hanggang hindi niya ako kinakausap."

"But...she's not here Naomi. She left."

"No, No! She can't leave me Margaux! I...I-I can't live without her, I... I love her so much Margaux. S-she can't leave me.." Pahina ng pahina kong turan at napaupo na sa may harap ng pintuan ng apartment ni Yves habang pinipigilan ang pag hikbi ko.

"Sshhh... I got you, Sis. Come here..." Saad ni Margaux at niyakap ako. She caress my back while I sob.

'Where are you, Yves?'

*END OF FLASHBACK*

Ilang buwan na ang nakalipas ng umalis siya pero hanggang ngayon ay masakit padin. Yung sakit nung una kong nalaman ay mas tumindi lang sa pag daan ng mga araw. They said that I'll feel better pero tila kabaliktaran nun ang nararamdaman ko.

Pinahanap ko siya sa tauhan ko pero hanggang ngayon ay hindi padin nila siya makita. They can't trace her name or Yuan's name.

I keep going back to her apartment from time to time para tingnan kung bumalik ba sila but no...they didn't. Andun padin ang iba nilang gamit kaya umaasa ako na baka babalik sila doon para kuhanin iyon.

Mas madalas akong matulog doon kesa sa bahay ko. I always reminisced the things na ginawa namin doon. The memories that feels like yesterday.

Kapag naman wala ako sa apartment nila ay dito ako nag lalagi sa puntod ng Mama nila. Imposible kasi na hindi siya dalawin nila Yuan pero mukang posible pala.