Miss Cleomonte's Slave

Chapter Forty Eight

Yves's pov

Seeing her face brings back memories of my past. The memories that I don't ever want to remember again. The anger that I hid all those years. The pain that I felt all the damn years until now.

"Are you just gonna stand there Mon amore? No hugs? No kis--"

I slapped her causing her to stop talking.

I heard her laugh mockingly. "Well, I didn't expect that one."

"Ang kapal ng mukha mong mag pakita pa sa amin after what you did!" Gigil kong saad sa kaniya.

Gusto ko siyang saktan, pag buhatan ng kamay at isumbat sa kaniya ang lahat ng sakit na pinaramdam niya sa akin at itanong kung bakit niya nagawa iyon. Kung gaano niya ginawang miserable ang buhay namin ni Yuan pero ni isang salita ay wala akong masambit.

Naiyukom ko ang kamay ko ng ngumiti lang ito sa akin.

"You're brave now.. that's new." She said and smirked before looking at Yuan who remains silent and confused.

Ibang iba siya sa Kyline na nakilala ko noon. The sweetness in her eyes is gone. She's changed.

Agad ko namang itinago si Yuan sa may likod ko. "Why are you here? Why did you came back and what the hell do you want from me!?"

"Hindi pa ba obvious kung anong pakay ko sayo?" Tanong nito at humakbang papalapit sa akin at tumigil sa may harap ko.

She twirled the strand of my hair before leaning in and whispering to my ears. "I miss you Mon amore.."

Agad ko siyang itinulak papalayo sa akin at itinaas ang kamay para sampalin siya ng napigilan niya ang kamay ko sa pag dapo sa pisnge niya.

"That's not how you say I miss you too Mon amore.."

"That's because I don't fucking miss y---hajsowjsodow." Nag pupumiglas ako ng bigla niya nalang akong hinalikan.

Since hawak niya ang kamay kong isa ay nahihirapan akong itulak siya palayo kaya kinagat ko nalang ang labi niyang nakalapat sa labi ko ng madiin.

Kumalas naman siya sa halik. Nalasahan ko pa ang konting dugo sa may labi ko.

"Hmm..you bite now huh? Damn that's hot."

Hinigit ko ang kamay ko mula sa pag kakahawak niya at itinulak siya papalayo sa akin. "Leave me and Yuan alone and don't ever show your face again."

"I'll try but I can't promise that I will." She said and smirks at me before winking and walking away.

Nanatili akong nakatingin sa pigura niyang papalayo. Kita ko pa ang pag kaway niya ng maka sakay siya ng sasakyan niya bago ito paandarin at tuluyan ng umalis.

"There you are Miss Keller. Kanina pa po ako nag hahanap sa inyo." I heard Damian's voice said.

Nakahinga ako ng maluwag at pumikit.

"Let's go home." Tanging tugon ko at kinuha ang bad ni Yuan bago ito hawakan sa kamay at nag lakad papunta sa kotse.

"Are you okay Miss Keller?" Tanong ni Damian ng wala akong imik na sumakay lang sa kotse.

"Hmm. I'm fine." Tipid kong sagot at itinuon ang atensyon sa labas ng bintana.

My heart is beating so fast dahil sa nangyari kanina.

Ang kapal naman talaga ng mukha niya para bumalik at mag pakita pa sa akin pag katapos ng ginawa niya sa amin noon.

How dare she came back and pretend as if nothing happened?