Belki de çoğu Hogwarst öğrencisi için sevilmeyen ama Aida için kesinlikle mükemmel bir gün olan 1 Eylül.
Aile baskısını atlatabildiği bir yaz tatili daha.
Peronda bekliyordu.Bir an önce gidip evine,yuvasına,her şeyine kavuşmak istiyordu. Hogwarst'a varmak istiyordu.
Her ne kadar dışlansa da, sevilmese de Hogwarst onun yuvasıydı, ailesiydi. Her şeye rağmen onu koruyup kollayan tek yerdi.
Tren geldi. Boş bulduğu bir vagona geçti. Kafasını cama yasladı.Gözlerini kapattı ve sadece öylece durdu.Bir şey düşünmedi,içinden şarkı sözü mırıldanmadı. Sadece gözünü kapattı.
Bir kaç saniye sonra vagon kapısandan gelen sese gözlerini açtı.
Tom Marvolo Riddle... Yanında Abraxas Malfoy ile birlikte vagona yerleşiyordu. Aida'yı fark ettiğinde kaşlarını çattı. Ona iğrendiğini belli edercesine baktı. Ama bir şey demedi. Zaten o sırada tren harekete geçmişti.
Aida kafasına bu olayı takmadan pencereden dışarıyı izlemeye başladı.
Bunalmıştı... İnsanların ondan iğrenmesinden bıkmıştı. Annesin söylediği laflar geldi aklına
"Neden anneannenin lafını dinledim bilmiyorum. Hamile olduğumu anladığım anda seni düşürmeliydim. Seni doğurduğuma,bu yaşına kadar baktığıma, sana emek verdiğime çok pişmanım. Kardeşlerin kadar olamıyorsun sinsi pis yılan! Senden nefret ediyorum!"
Acıtmıştı. Bazen sözler tekme tokattan daha ağır olurdu ya, aynı onu yaşamıştı. Bir şey diyememişti. Oysaki neler demek isterdi. Diyemedi, konuşamadı o sırada.
Kendine geldi bir an da. İrkilmişti.
Önüne baktığında Riddle'ın ona dik dik baktığını sanki bir şey ölçmeye çalıştığını gördü. Tırstı, kafasını pencereye geri çevirdi.Gözlerini kapattı.
Bu sefer ailesinin onu kabullendiği, dışlamadığı bir dünya hayal etmeye başladı. Çok olmadan uykuya daldı...
✰✰✰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EVETTTT İLK BÖLÜMMM.
Elimden geldiğince düzgün ve sarıcı bir şekilde yazmaya çalıştım. Umarım beğenirsinizzzz.
