Alabora +18 Texting

2

Selammm ben geldim. Bir iki şey söyleyip gidicem canlar şimdi kitap adı değişti. Bir diğer şey kitap texting evet ama önce hikaye otursun istiyorum. +18 kısımlar 3. Bölüm sonrasında başliycak... teşekkürler iyi okumalar :)

Gözlerine giren acı ışıkla araladı gözlerini. Gözlerinin önünde boydan boya duran cama baktı. İlk hissettiği başının keskin ağrısı olsada daha sonra buz kesmiş vücudunu da hissetmeye başladı. Yattığı yerden doğrularak etrafına göz attı. Oda son derece geniş ve aydınlıktı, mobilyalar beyaz tonlarına hakimdi, odanın sol köşesinde aralık duran kapıda tahminince lavaboydu. Asıl kafasını karıştıran bunlar değilde daha çok nerde olduğuydu.

Yataktan kalkıp bacaklarının üstünde durmaya çalıştı fakat bacakları onu taşıyamayacak kadar güçsüzdü etrafa tutunarak lavaboya ilerledi. Ayna istemediği kadar gerçekliği yansıtıyordu. Saçları dağılmış ve makyajı akmıştı tam anlamıyla geceden kalma bir haldeydi. Önce yüzünü yıkadı daha sonra yatağa giderek çantasını aradı ama ne çantası nede telefonu görünürde yoktu. Etrafına bakıp geceyi yada en son anımsadığı şeyleri düşünmeye başladı. Gece kulübü, votka, Rümeysa ve değişen ışıklar haricinde hiçbir şey yoktu hafızasında düşüncelere dalmış bir haldeyken odanın kapısı açılarak içeri bir kadın girdi. Siyah ve beyaz kıyafetler giyen kadın Alara'ya bakarak gülümsedi kadın gülümsemesini hiç bozmadan odanın kapısını kapatarak içeri girdi. Alara anlamamız bakışlarını kadına sabitlemişti kadın bozuk bir aksan ile "Günaydın hanfendi. Sizin için bir taksi çağırmıştım eğer isterseniz taksi kapının önünde sizi bekliyor" dedi. Anlamsız bakışlarını bir kenara bırakarak yataktan kalkan Alara kadına düz bir ses tonu ile "Nerdeyim? Burası neresi?" diye sordu. Kadın hiç bozulmayan gülümsemesi ile "Koray Beyin yazlığındasınız" karşılık verdi Alara'nın sorusuna. İsmi bir kaç kez kendi içinde tekrarladıktan sonra hiçbir sonuca varamadı dün gece böyle bir isme dair kimseyi anımsamıyordu aslında dün geceye ait hiçbir şeyi anımsamıyordu ya neyse. Kısa süreli bir konuşmanın ardından taksiye binerek kaldığı apartmanın adresini verdi. Yol boyu geceyi ve kendine söylenen ismi düşündü. Koray, Koray Bey. Kimdi bu Koray? keşke soyadınıda bilseydi. Düşünceler silsilesinde kaybolan zihni ve yorgun bedeni ile kaldığı apartmanın önünde durmuştu. Ücreti ödemesi için eve çıkması gerektiğini söylesede şoför "Ücret ödendi. İyi günler" diyerek Alara'yı susturmuştu. Koray Bey her kimse iyi biri olmalıydı yada istediğini almış. Bir an gelen düşünce ile olduğu yere çivilendi Alara. Bu adam her kimse bir şey yapmış olabilirdi binaya girdiği gibi merdivenleri tırmandı saat kutusundan ev anahtarını alarak içeri girdi. Üstünde bilmediği bir sweat vardı, sweati çıkardığı gibi girişe fırlattı hızlı adımlarını bu sefer banyoya çevirdi. Önce suyu açıp daha sonra üstündeki kıyafetlerden kurtuldu, karşısındaki aynaya yansıyan görüntüsünü inceledi. İz yoktu bilekleri hariç belli ki bileğini birisi kavramıştı. Parmaklarını izim etrafında gezdirdi. Hafızasında patlayan bir ışık vardı güçlü beyaz bir ışık ama neye ait olduğunu anımsayamadı. Düşünceler hem zihnini hem bedenini ele geçiriyordu Alara'nın.

Duşa girerek zihnini temizlemeyi umdu o an, sıcak su ve buhar ayrılmaz ikililerin eline bıraktı kendini. Sıcak bir çift kol hissediyordu hafızasında ama sahipleri yoktu sadece güven ve rahatlıktan ibaretti bu kollar. En son kime güvenmişti? en son ne zaman güvenmişti? anımsayamadığı kişi kendisine bu güveni nasıl vermişti? Her şey karışıktı hafızası bir yığın soru ve görsel ile doluydu ama hepsi bu kadardı. Sıcak bir duşun ardından kendini yatağında buldu, bir süre sonra kendini uykuya teslim etti.

***

Çalan kapının sesi ile araladı gözlerini. Belli ki Rümeysa gelmişti o hariç hiç kimse böyle çalamazdı bu kapıyı. Yataktan kalktı, göğüslerinin arasına sıkıştırdığı havlu ucuyla kapıya ilerledi. Kapının arkasında kalarak kapıyı açtı ve Rümeysa'nın girmesini bekledi. Heycanı ve Mutluluğu gözlerinden okunuyordu "Bil bakalım ne oldu?" omzunu silktikten sonra Rümeysa büyük bir heyecanla girdi lafa "Sonuçlar çıktı veee... Listede adın var!" Duyduğu haberle gözleri açılan Alara minik bir sevinç çığlığı attı uzun süredir beklediği şeye nihayet kavuşmuştu geriye kalan şey sadece kendini kabul ettirmekti. Alara staj üzerine kurulan bir programa katılmıştı, bu program ortalaması iyi olan öğrencileri isim yapmış şirketlere göndererek staj eğitimi almasını sağlıyordu. Listede bir çok iyi isim vardı Aydıner, Karahan, Akbey ilk üçlü olsada bir çok güçlü şirket vardı. Detayların e-mail üzerinden iletilmesi gerekiyordu ama bunun için telefonuna ihtiyacı vardı. Alara kısa süreli bakışlarını Rümeysa'nın üzerinde gezdirdi ne istediğini gayet iyi bilen Rümeysa çantadan telefonu Alara'ya uzattı. Telefonu elinden kaptığı gibi masa başına geçerek bilgisayarını açtı. Rümeysa çoktan yatağa kurulmuş bakışlarını Alara'ya sabitlemişti "Kimdi o?" diyerek Alara'nın ona bakmasını sağladı "Kim kimdi?" diyerek bilgisayara geri çevirdi bakışlarını "Dün biri beni bardan zorla çıkarıp arabaya bindirdi" söylediği şeyler ile bakışlarını tekrar Rümeysa'ya çevirdi "Eee?" derin bir nefes alan Rümeysa devam etti "Kuşlara göre yakışıklı bir adam beni otele bırakmış. Sonra basıp gitmiş" kaşlarını çatarak dinlemeyi sürdüren Alara küçük bir sessizlik ardından "Adı neymiş?" Rümeysa omuzlarını silkti "Bilmiyorum ama seni hatırlıyorum" sesizce önüne döndü. Biliyordu ki Rümeysa bunun peşini bırakmazdı "Sende bir bokluk var" işte tam tahmin ettiği gibi "Ne oldu hatırlıyor musun?" sessizce omuz silkti ve e-mailleri okumaya devam etti. Kısa süre ardından "Yarın bir kaç şirkete gidicekmişiz eğer kabul edilirsek Aralık ayında staja başlıyoruz" Rümeysa'nın onu dinlemediği belliydi yerinden kalktıktan sonra mutfağa ilerledi koridorda üstünden çıkarıp attığı sweat vardı onu eğilerek yerden aldı bir kaç saniye sweate baktı. Pahalı bir markaya aitti oldukça kalındı ve kimsesizdi. Sahibi kimdi? neden kendisindeydi? yine sorular üşüşmüştü beynine elinde duran sweati yıkamaya atarak odasına döndü yarın için bir kaç kıyafet ayarlaması gerekiyordu. Beyaz gömlek, siyah bol pantolon kombinini siyah süveter ile tamamladı yarın için yeterli olduğunu düşünerek yatağa oturdu. Rümeysa çoktan uykuya dalmıştı ve kendisininde uyuması gerekiyordu 'Kimsin sen?' diye bir soru sordu kendi kendine ama bu soru kendine değildi tanımadığı adama itafen söylenmişti. Derin bir nefes alarak kendini uykunun kollarına bırakmaya karar verdi.