Ander hoofdstuk | Mabbie

2. Rayban zonnebrillen & F1

Pov Matthy:
Zoekend tuur ik over station Utrecht. Zoekend naar de kleine jongen met het bruine haar. Het is zondag 1 uur, twee dagen na onze ontmoeting in de trein. We hebben die twee dagen gevuld met appjes en facetime gesprekken, en dus hebben we besloten om vandaag af te spreken in Utrecht. We hebben geen specifieke plannen. We gaan het wel zien. Gelukkig woon ik vijf minuten van het station af, dus mocht het weer omslaan, dan kunnen we nog altijd bij mij een film gaan kijken. Of iets anders, ligt er natuurlijk aan wat hij wilt. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak.

Robbie van de Graaf: Yoo Matt! Ik ben er, waar sta jij?

Ik maak een foto van mijn omgeving, wat voor hem genoeg is. Niet veel later verschijnt de jongen voor mijn neus. "Hey Matt!" roept hij enthousiast en hij trekt mij in een snelle knuffel. Ik knuffel hem terug en we beginnen te lopen. "Geen vertraging dit keer?" vraag ik lachend. Ook Robbie moet lachen en hij schudt zijn hoofd. "Nee gelukkig niet. Wel bijna, maar toen haalde de trein het weer in." We lopen het station uit en Robbies oog valt op Hoog Catharijne. "Zullen we daar heen Matt?" "Is goed," knik ik. Ik ben hier al tientallen keren geweest, maar Robbie schijnbaar nog nooit. We lopen een rondje en we bekijken een paar winkels. Kleding winkels, vooral.

"Wacht ik wil nog een nieuwe zonnebril, zegt Robbie als we de Rayban winkel voorbijlopen. We lopen de winkel in, waarna Robbie verschillende brillen opzet. Mooie brillen, gekke brillen en minder mooie brillen. "Deze vind ik leuk!" roept hij bij de zesde zonnebril. Ik stem met hem in, de zonnebril staat hem erg leuk. Dan valt mijn oog op een andere zonnebril. Robbie had hem als tweede opgezet en meteen weer teruggelegd, maar eigenlijk vind ik hem wel erg leuk. Ik pak hem uit het schap en ik zet hem op mijn neus, daarna kijk ik Robbie vragend aan. Hij begint hevig te knikken. "Die moet je echt nemen!" Ik kijk naar mijzelf in de spiegel. De zonnebril staat zeker leuk, dus een paar seconden later staan we allebei bij de kassa om af te rekenen. "Het zonnetje schijnt gelukkig nog," zeg ik als we Hoog Catharijne uitlopen en ik zet mijn net gekochte zonnebril op. Robbie volgt mijn voorbeeld. We lopen nog een paar straten verder, tot we druppels voelen. "Regent het nou?" Robbie steekt zijn hand uit, om de mogelijke druppels te kunnen voelen. "Volgens mij wel, zullen we naar mijn appartement gaan?" vraag ik. "Lijkt me een goed idee, hoe ver is het?" "Paar minuten lopen."

We komen aan bij mijn appartement, na ongeveer drie minuten gelopen te hebben in de regen. De druppels vielen steeds sneller en sneller, waardoor we van top tot teen doorweekt zijn. "Wat een kutzooi," zeg ik terwijl ik de deur van mijn appartement open draai. "Ik ben allang blij dat je in het centrum woont," lacht Robbie zachtjes. "Ja, oké. Dat is wel zo. Wil je eerst een tourtje of liever eerst schone kleding aan?" "Schone kleding?" zegt hij voorzichtig, "ik heb alleen niks schoons bij." Ik haal mijn schouders op. "Ik heb genoeg kleding in mijn kast liggen." Samen met hem loop ik naar mijn kledingkast. Ik trek er een compleet setje kleding uit en die geef ik vervolgens aan hem. "Als je wilt mag je in de badkamer omkleden, maar het mag ook gewoon hier met mij als je je daar ook comfortabel bij voelt." Lichtje blosjes ontstaan op mijn wangen. Waarom ben ik zo ongemakkelijk? "Hier is prima, als jij dat ook goed vind natuurlijk?" "Tuurlijk," zeg ik, "anders had ik het ook niet voorgesteld."

Robbie in mijn kleding is schattig. Echt schattig. Het is net iets te groot voor hem, doordat hij kleiner is dan mij. De mouwen vallen over zijn handen heen en de joggingbroek hangt lichtjes op de grond. "Tourtje?" Vraag ik. Robbie knikt enthousiast. Ik heb niet vaak nieuwe mensen over de vloer, dus ik vind het best wel eens leuk om mijn appartementje aan iemand te laten zien. Ik heb het vanochtend opgeruimd, omdat Robbie en ik misschien hierheen zouden gaan, dus ik catfish hem misschien wel een beetje. Maargoed.

"Wacht, is dat van Vettel?" vraagt Robbie als we in mijn slaapkamer zijn aangekomen. Ik knik enthousiast. "Zeker! Kijk jij ook F1?" Robbie knikt enthousiast. "Tuurlijk! Ik heb ook zo'n hele racingstoel thuis. Om te gamen, weetje wel?" Ik kijk hem met grote ogen aan. "Echt? Gaaf!" We praten nog een tijdje door over F1 en de rest van mijn appartement.

We eindigen de dag met het kijken van de F1 wedstrijd op mijn tv.