Ander hoofdstuk | Mabbie

7. "Knuffelen Matt?"

Pov Matthy:
"Even kijken. Tandenborstel, pyjama, kleding voor morgen," benoem ik terwijl ik in mijn tas graai. "Moet ik nog meer mee?" Ik kijk Robbie aan via het kleine beeldscherm. Hij kijkt bedenkelijk, waarna hij zijn hoofd schudt. "Nee dit was het wel. Heb je medicatie? Want die moet je wel meenemen dan. Paracetamol en dat soort standaard rommel heb ik wel." Dit keer schud ik mijn hoofd. "Oké mooi. Mocht je toch wat vergeten zijn; ik heb ook van alles in huis."

Mijn tas inpakken vind ik altijd het minst leuke van het hele logeer gebeuren. Het leukste? Het feit dat ik er nu eindelijk ben en ik een rondleiding door Robbies appartement krijg. Hij laat me alles zien, inclusief zijn grote trots: het Messi shirt. In zijn slaapkamer is één muur roze gekleurd. 'Dat hadden Raoul en Milo gedaan', vertelde hij. Zijn kamer werd een prinsessenkamer en de muur is het enige ding wat daar vandaag de dag nog van over is. Hij kreeg het niet over zijn hart om de muur terug te veranderen naar grijs.

In de avond kijken we film. 'Room' deze keer. We liggen in zijn bed, waar ik vannacht ook in mag slapen, en hij ligt wederom weer in mijn armen. Het initiatief kwam vanuit hemzelf en deze kans pakte ik weer met beide armen aan. Hij zit tussen mijn benen en mijn armen liggen om zijn middel. Mijn hoofd rust op zijn schouder, terwijl ik kalm zijn geur inadem. Hij ruikt lekker. Ik voel hoe hij met mijn vingers speelt, wat me af en toe laat grinniken. Het is een best zielige film, want het gaat over een vrouw met haar zoontje die ontvoert is. Het kind is nog nooit buiten geweest en hij weet zelfs niet dat er iets buiten de muren van de kamer is. Op een bepaald stukje vallen de tranen zelfs over mijn wangen. Kutzooi. Ik probeer mijn snikken in te houden, maar dat is lastig. Daarnaast vallen mijn tranen op zijn schouder, wat hij voelt. Hij draait zich om, of nou ja; hij doet een poging tot. Hij veegt de tranen van mijn wangen met de mouwen van zijn trui. Ik zet een klein glimlachje op, om hem te laten zien dat het goed komt. "Zielige film," mompel ik, terwijl ik mij verder begraaf in zijn schouder. Ik neem zijn geur in mij op, want ik herhaal; Hij ruikt echt lekker. "Wil je hem stoppen?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd in zijn schouder.

De aftiteling van de film is net begonnen. Robbie draait zich op mijn schoot om, zijn armen slaat hij om mij heen. "Knuffelen Matt?" vraagt hij, terwijl hij zijn hoofd begraaft in mijn nek. "Met jou altijd maatje," zeg ik en ik sla mijn armen weer om hem heen. Ik geniet elke seconde en ik probeer alles in mij op te nemen, voor het geval het weer voorbij is. Ik ben benieuwd of dit vannacht ook zo gaat zijn. Ga ik een hele nacht met hem mogen knuffelen? Ik hoop van wel.

Voorzichtig ga ik op mijn rug liggen. En dan voel ik het. Tintelingen door mijn lichaam heen, maar vooral in mijn nek; de plek waar Robbie zojuist een kusje op gedrukt heeft. Een giechel verlaat mijn lippen. Ik laat mijn hand onder zijn trui glijden, zodat ik daar zachtjes overheen kan strelen. Zijn huid tegen mijn hand voelt zacht en warm. Robbie drukt nog een kusje in mijn nek. Weer hetzelfde effect; De tintelingen met de giechel. Hij trekt een beetje weg zodat hij mij kan aankijken. Zijn hoofd is dicht op die van mij. Zijn adem kietelt over mijn gezicht heen. "Wordt meneer daar verlegen van?" fluistert hij. Ik voel mijn wangen rood worden en ik knik. Zijn hoofd verdwijnt weer naar mijn nek, waar hij een derde kusje drukt. Vervolgens fluistert hij in mijn oor: "Volgens mij vind je dat niet erg, of wel?" Hij kijkt mij weer aan. Ik leg mijn hand op zijn wang en zachtjes streel ik er over heen. "Totaal niet juist. Voelt fijn," fluister ik terug. Zijn ogen schakelen tussen mijn ogen en mijn lippen. Ik zie de twijfel op zijn gezicht. Voorzichtig breng ik mijn hoofd dichter bij die van hem en druk ik mijn lippen op die van hem. Meteen gaat hij mee in de kus.

Ik kus Robbie van de Graaf.

En hij kust mij gewoon terug, Matthyas het Lam.