Merhaba. Her an kitabı kaldırabilirim.
Askerler amcamı götürürken amcam deli gibi bağırıyordu "bırakın beni o pis fahişe yüzünden beni zindana atamazsınız!!" kral tam kalkıp ona vuracakken kolundan tuttum "kralım beni bırakmayın"yüzüme baktıktan sonra kalktı,ahh kendimi ne sanıyordum ki sonuçta o kraldı
Yerden kalktım ve eve doğru ilerledim yarın saraya gidip teklifi reddedecektım daha fazla kendimi umutlandıramazadım kral bir şey demeden saraya doğru gitti neden böyle davranıp bana umut veriyordu ki
Neden umutlanmıştım ki ben kimim , gözlerim doluyordu ağlamamlıydım çünkü ağlarken çok çirkin gözüküyordum
Eve girdiğimde babam amcamı durdurmadığı için hep kendine kızdı
Çok geçti bundan sonra nasıl eskisi gibi gülebileceğimi düşünüyordum bütün duygularımı kaybetmiş gibi hissediyordum odama gittiğimde bugün ilk defa kendimi beğenerek baktığım aynaya nefretle baktım iğrenç biriydim...
Ağlamamalıydım çünkü ağlarsam asla duramazdım
Uyumaya çalıştım,sadece çalıştım
Sabah kalktığımda hâlâ aynıydı geçmesini umuyordum, babam hala özür diliyordu " baba asıl ben özür dilerim sana layık bir çocuk olamadım"
Ve ufacık bir gülümseme babamın sıcak gülüşünü kazanmamı sağladı onu çok seviyordum
Sabah babama yardım ettikten sonra saraya doğru yola çıktım ilk gidişime göre özensizdim artık buna gerek duymuyordum peçeyi çıkarmayacaktım
Yolda giderken tanıdığım kişiler bana bakıyordu fakat bugün hiç bir şey umrumda değildi büyük ihtimalle onları herzaman ki gibi selamlamadığım veya gülmediğim içindi
Saraya az bir yol kaldığında bir şey fark ettim ilk girdiğimde ki heyecanımdan kalan zerre kalmamıştı
Bahçeye girdiğimde bazı kızlar yine bana dönmüştü bahçede kralı gördüm yanına ilerleyerek aramızda mesafe olacak şekilde durdum "kralım" arkası dönük olduğu için beni görmemişti fakat tek bir mimik göstermemiş ve arkasını dönmüştü "hoseok" gözleri ellerime takıldı "neden giysilerini getirmedin"hiç bir duygu yoktu " efendim ben teklifi eddetmeye geldim saraya taşınmak istemiyorum "şaşkın gibi duruyordu "neden" konuşmak bile ağır geliyordu "efendim sadece istemiyorum" bir anda surat ifadesi değişti kızgın gibi duruyordu
"Geliceksin!" uzun zaman sonra içimde bir duygu belirdi korku buna sevinmeli miydim? Pek sanmıyorum "ama efendi-" bir anda bağırdı"hoseok geliceksin dedim şimdi git ve giysilerini al akşama burda olacaksın" buna mecburdum değil mi?
"Tamam efendim" yüzü dediğimden memnunmuş gibi sırıttı ve kafasını salladı bu adam bipolardı
Eğilerek ordan ayrıldım eve doğru giderken bir çocuk gördüm bitki dikiyordu gülmüştüm gülmeye yer arıyordum bilmiyorum ama eve gidene kadar kahkaha attım bunlar gerçekten mutluluktan mıydı? Bilmiyorum ama gerçekten iyi hissettiriyordu
Eve vardığımda babama anlattım yapacak bir şey olmadığını buna mecbur olduğumuzu söyledi.
Çantamın alabildiği kadar eşyayı aldım ve babamla vedalaştım ilk defa çirkin olup olmadığımı düşünmeden orda ağladım
"Görüşürüz oğlum beni unutma" neden unutma demişti ki "baba hadi ama seni görmeye geleceğim hatta bir süre sonra buraya döneceğim" babam ağzından bir şey mırıldandı ama duyamamıştım "baba bir şey mi dedin? " gülümsedi "hayır oğlum kendine iyi bak" son bir kez sarıldık
'Döndüğün zaman burda olabilecek miyim oğul'
Babam çok duygusal davranıyordu ondan ayrıldıktan sonra saraya doğru yeniden yola çıktım yorulmuştum artık
Saraya girdikten sonra hizmetkar beni tanımış gibi kalacağım yeri ve yapacaklarımı söyledi Gerçekten hergün kral uyanmadan onu karşılamam mı gerekiyor du bu yorucu olacaktı kralında odasını öğrendikten sonra odama doğru gittim çok yorgundum kendimi yatağa attığım gibi kapı açıldı
"Kral çağırıyor güler yüzlü karşıla" ya cidden mi? Daha yeni gelmiştim
Yine o yumuşacık yataktan kalktım ve önümdeki hizmetkârı takip etmeye başladım salona girdikten sonra gilin seneye çalıştım gülmek bu kadar zor muydu yaa
Kimse yoktu hizmetkar beni bıraktıktan sonra çıkrı eğilip "beni çağırmışsınız kralım" bana döndü "hoseok sana görevlerinden bahsedildi değil mi"neden soruyrodu ki bilmiyor mu
"evet efendim"kafasını salladı" hm iyiii peki ne istersen yapabileceğimi biliyormusun"korktum"evet efendim" sırıttı
"dün seni öyle bırakıp gittim askerler ordu'da bazı kişilerin sorun çıkardığını söyleyince gitmek zorunda kaldım" hadi amaaa cidden bunun için miydi boşuna mı üzülmüştüm ben kendimi salak gibi hissediyordum "efendim siz kralsınız size kızmak veya yargılamak gibi bir hakkım yok" kafasını salladı "olsun sen yinede bil" nedense mutlu olmuştum sırıtıyordum "teşekkürler efendim" bugün o kadar da kötü değildi haa "yorgun görünüyorsun hadi git " eğilip "tamam efendim teşekkürler" diyerek çıktım
Odama gittikten sonra aklıma Sabah erken kalkmam gerektiği geldi ve sırıtmayı bırakıp yattım uykuya dalmadan önce bugün ne kadar aptalca davrandığım aklıma geldi utanıyordum
Sabah erkenden kalkıp kralın odasına doğru yol aldım hizmetkârın dediğine göre odaya girip kralın uyanmasını bekleyecektin eğer saat geç olur ise onu yavaşça dürterek uyandırmamı söylediler
Kapının orda durduğumda kalbim çok hızlı atıyordu Odaya yavaşça girdiğimde kral düz bir şekilde uyuyordu yüzünde hiç bir mimik yoktu çok tatlı gözüküyordu
Yaklaşık 15 dakika bekledikten sonra kral gözlerini aralamaya ve haraketlenmeye başladı şuan ne yapmalıydım bilmiyordum kral sabahın verdiği afallamayala bana ben ise deli gibi sırıtarak krala bakıyordum kim bilir nasıl gözüküyordum
Yüzümdeki peçe nefes almamı zorluyordu hala alışamamıştım
Kral memnuniyetsiz şekilde kalktı "peçeyi çıkart" sabah kalktığı için sesi kalın ve korkunç çıkmıştı ısrar etmek istesemde yapamadım ve çıkarttım
Memnun olmuş gibi sırıttı ve bir anda beni yatağa çekti ne olduğunu almadan üstüme çıktı ve ellerimi tuttu "bak böyle çok daha güzel" kalbim çok hızlı atıyordu ama umutlanmamalıydım "çok güzel" inanmıyacaktım ama her ne kadar beynime söz geçsede kalbime geçiremediğim için çok hızlı atıyordu
"Yatak rahat mı " sırıtıyrodu ahh cidden "e-evet efendim" kral kahkaha atmıştı ben ne demiştim rezil biriydim
"E-efendim ne zaman kalkıcaksınız acaba" biraz daha kalkmazsa kalpten gidecektim "doğru" üstümden kaltı ve "sen çık ben üstüme giyip geliyorum"
Kapının önünde bir süre bekledim geldikten sonra diğer devletler ile görüşme yapacaktı...
Diğer bölüm
"HADİ AMA ONU SİZE VERMEYECEĞİM"
İçerden sesler geliyordu Neye bu kadar kızmıştı ki bahsettiği kimse ona gerçekten çok önem veriyordu
Bir gece ansızın geldiğim gibi gidedebilirim
Merhaba bölüm geç geldi üzgünüm ve kitabı heran kaldırabilirim nedense güzel yazamıyorum zaten profesyonel değilim de
Valla mantık hatası varsa bilmem kontrol etmedim üzgünüm
