Merhaba.
"hoseok onu Affedince mutlu olacak mısın" bir düşününce en mutlu günlerini onunla yaşamıştım buna dayanarak "evet" dedim oda beni gülerek karşıladı "mutlu olacaksan sakın sonucunu düşünme"diyerek gülümsedi
Bir süre bana yaptıklarını düşündüm "Biliyor musun namjoon" analmayarak bana baktı "Affedince mutlu ve pişman olacağım ne bana söylenen iğrenç lafları nede beni orda öylece bırakıp gittiğini unutacağım" şaşkınlıkla kaşları havalandı "namjoon, pişman olmak istemiyorum" benden bunu beklemiyor olacak ki bir süre yüzüme şaşkın bir ifade ile baktı.
Aklıma hyung gelince duraksadım, ona namjoon'u söylemeliydim "Aaa bunu boşver, hyunga senin onu sevdiğini söyleyeceğim sen burda bekle ben onuda alıp buraya geleceğim" diyerek hızlıca ayağa kalktım oda beni gülümseyerek karşıladı "git getir bakalım"
Namjoon'a el sallayarak ordan koşarak ayrıldım çok mutluydum! Hyung kim bilir bunu duyunca ne tepki verecekti
Hyungun odasına yaklaşınca daha da heyecanlandım kapıyı tıklayınca hemen ses geldi "geel" şuan ona kırgınlığımı bile unutmuştum
Kapıyı açmamın ardından gözlerim hemen onu aradı yatakta oturuyordu beni görünce şişmiş gözleriyle bana baktı "hoşiik" yataktan kalkıp koşarak bana sarıldı "neredeydin" benim
için"endişelenmiş hatta ağlamıştı...
"Hyung konumuz şuan ben değilim, namjoon!" kollarımdan ayrılarak ankamsızca bana baktı"ne oldu ona?" onu hızlıca ellerinden tutarak yatağa oturttum "o seviyor!" yüzü düşmüştü "ne seviyor" o kadar heyecanlıydım ki ne diyeceğimi bilemedim "erkek!, o aşık olmuuş"
Hemen ayağa kalkarak kapıya doğru gittim "hyung dışarı gel bunu kutlayacağıız, hemen hazırlaan" bunu dedikten sonra aşşaıya namjoon'un yanına gittim
Namjoon'a baktığımda elleriyle oynuyordu yanına gittiğimde hemen gözleri beni buldu "ne dedi ne dedi" onu ilk defa böyle görüyordum bir çocuk anımsatıyordu "aşşağıya çapırdım, birazdan burda oluur"
Hemen oturarak hyungu beklemeye başladık...
-jiiin-
"Erkek seviyor" bir yaş daha düştü "aşık olmuş" bir yaş daha...
O aşık olmuş yıllardır sevdiğim adam aşık olmuş.
"Hmm, o zaman onlara bir güzel haber daha vermeliyim! " bir kağıt ve mürekkep aldım.
"Namjoon, gülüşün onu çok seviyorum onu bir daha göremeyecek olmak beni gerçekten çok üzüyor" kağıta düşen damlaların haddi hesabı yoktu ama şuan bunu önemsemiyordum büyük ihtimalle okuyup atarlardı "yıllarca bana gelmeni ve pişman olmanı bekledim pişman oldun ama benim olmadın...inşallah bulduğun kişi seni güldürebilir çünkü her güldüğünde seni izliyor olacağım çünkü öldüğümde gamzelerinde hayat bulacağum.
~kim seokjin~
Yazmayı bitirdim ve gülümseyerek tavanda asılı duran halata baktım...
-hoseok-
"hyung neden gelmedi kii" ne zamandır onu bekliyorduk "bilmiyorum ki" heyecandan gelememiştir
"Gidip bakalım mı?" Bir süre düşündü ve kafasını sallayarak onayladı endişelenmişe benziyordu
Merdivenlere geldiğimizde Koşarcasına yukarı çıktı bende arkasında yetişmeye çalışıyordum ama aramız baya açılmıştı sonda koşmayı bırakarak yürümeye başladım
