"ကြည့်လို့၀ပြီလား"
သူ့ရှေ့က အငေးလွန်နေတဲ့ Kim Seokjinဟာ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလို့ ခုချက်ချင်းပဲ အပိုင်သိမ်းပိုက် ပြစ်ချင်လိုက်တော့တယ်။
"ကိုကိုရေ... ကျွန်တော့်ကို ဘယ်ချိန်ထိ စိုက် ကြည့်နေအုံးမှာလဲခင်ဗျ"
"ဘာ..ဘာကို ငါမင်းကိုမကြည့်ပါဘူး"
"ကြည့်ပါတယ်"
"မကြည့်ဘူး"
"တကယ်မကြည့်ဘူးလား"
"မကြည့်ဘူးလို့ ပြောပြီးပြီလေ"
"ကိုကို.."
"ဘာလဲ!"
"ကျွန်တော့်ကို Morning kiss မပေး.."
"သခင်ကြီး လဲရောက်နေပြီလား"
အချိန်အခါကောင်းရောက်လာပြီဆို ဒီလို ကြားဖြတ်အရှုပ်လေးတွေပေါ်လာလိုက်ရမှ။
"ဒေါ်လေး Seokjinလေး ဗိုက်ဆာနေပြီ"
ဒီလိုရောက်ပြန်တော့ သူ့ရှေ့မှာက အမြဲလူကြီးစိုက်ဖန်းနေတဲ့ Kim Seokjinဟာ ခုရောက်တော့လဲ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီးကို ကလေးလိုချွဲပြီး ပြောနေပြန်တယ်။
"Seokjinလေး ဗိုက်ဆာနေပြီ?"
"ဟုတ်တယ်။ Seokjinလေး ဗိုက်အရမ်းဆာနေပြီ"
"ဒေါ်လေး ထမင်းစားပွဲပြင်ပေးမယ်နော်"
"ဟုတ််..ဒါနဲ့ Jungkook ငါအရင်သွားပြီ"
"ဟာ..ကျွန်တော့်နဲ့အတူသွားမယ်လေ..စောင့်အုံးလို့..""
"အဟမ်း! သခင်ကြီး ထမင်းစားခန်းက သိပ်မဝေးပါဘူး ကလေးလိုလုပ်မနေပါနဲ့"
"ဟမ့်! အပျိုကြီးဆိုတော့လဲ ဒါတွေဘယ်နားလည်ပါ့မလဲ အဟင်း ဟင်း"
"..."
အနိုင်ရတဲ့ အပြုံးကြီးနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ ကျေကျေနပ်နပ်ထွက်သွားတဲ့ Jungkookနဲ့...။
"အပျိုကြီး?"ဆိုဘဲ...အဲ့စကားကို သခင်ကြီးက ရှေ့တည့်တည့်မှာရှိတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ပြောသွားတယ်။ အဲ့လိုသာဆိုရင်တော့..
"မဖြစ်နိုင်ဘူး..ဒါ ငါတို့ရဲ့ သခင်ကြီးမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါဆို...ငါတို့သခင်ကြီးက ဘယ်မှာလဲ?"
YOU ARE READING
Hyung is my Husband
Фэнтезиမင်းလို CEOရှီမှာ အတွင်းရေးမှုးဖြစ်တဲ့ ငါကကိုကံဆိုးတာ မင်းနဲ့ မတွေ့ခဲ့ရရင်ကောင်းသား Kim Seokjin
