"CEO ဒီမှာ မင်း..."
"ခင်ဗျားအသက်?"
"အယ် ကျွန်တော် အင်တာဗျူး ဖြေတော့ အဲ့မှာ နာမည်ရော အသက်ရော ပါတယ်လေ "
"ကျစ်! Kim Seokjin ခင်ဗျား တော်တော် စကားများတာဘဲ"
"ကျွန်တော် စကားများတာမဟုတ်ပါဘူး CEOကသာ စကားနည်းနေလို့ များတယ်ထင်တာပါနော် "
"တကယ်တော့ ကျွန်တော်က စကားမများပါဘူး ဘယ်လို ပြောရမလဲ လူနေမှု့ဆက်ဆံရေးကောင်းတာပေါ့"
" CEO Jeonလိုတော့ ကျွန်တော်က အားနေ ဒေါသမထွက်ဘူး ဇီဇာလဲမကြောင်ဘူး"
" ပြီးတော့ ဖုန်လေးနည်းနည်းပေတာနဲ့
CEO လို အီးမှန်တဲ့ရုပ်လဲဖြစ်မသွားပါဘူး "
"အမလေး မောလိုက်တာ"
တစ်စိတ်လောက် ခု လူတစ်ယောက်လုံးကို ရှေ့မှာထားပြီး ဒီမှန်ကြောင်လိုလို အရူးလိုလိုလူက ငါ့ကိုဖဲ့နေတာလား
"ရေသောက်အုံးမလား? "
"အင်း တစ်ခွပ်လောက် ထည့်ပေး"
"........."
*ငါက တမင် ရွဲ့မေးတာလေ*
Kim Seokjin သူ့ရှေ့ကCEO ရေဘူးပေးပြီး မျက်နှာသေနဲ့ ရေခဲထက်အေးစက်တဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ CEOကြောင့် သူ့ဘာအမှားလုပ်မိပြန်ပြီလဲဆိုတာ လက်ထည်းက ရေဘူးကိုင်ရင်း အမြန် စဥ်းစားဖို့ ခေါင်းကိုအလှုပ်ပေးလိုက်တယ်
"အတွင်းရေးမှုး.."
"........"
"Kim Seokjin! ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် အနားကနေ ၅ခါလုံး ခေါ်နေတာတောင်မကြားရအောင် ဘာတွေ စဥ်းစားနေတာလဲ"
"အာ...CEO ဒီလိုပါ ကျွန်တော် စဥ်းစားနေတာက"
"လိုရင်းပြော!"
"အော..စိတ်ကြည်ဘဲ ပြောမယ် ပြောချင်တာက ဒီရေးဘူးဖိုး ခဏနေရရင် လာပေးမယ်လို့"
"ဘာ!! ခင်ဗျား အမြင်မှာ ကျွန်တော်က ဆင်းရဲနေလို့လား ရေဘူးဖိုးပေးရအောင် အဲ့ရေဘူးဖိုးရမှာ စားနိုင်သောက်နိုင်မဲ့ ဘ၀ ဖြစ်နေလို့လား ဟမ်!"
"အာ...အဲ့လို မဟုတ်ပါဘူး "
*ငါပြောတာ ဘာမှားလို့ CEOက ထပ်ပြီး ဒေါသထွက်လာပြန်တာ *
YOU ARE READING
Hyung is my Husband
Fantasiမင်းလို CEOရှီမှာ အတွင်းရေးမှုးဖြစ်တဲ့ ငါကကိုကံဆိုးတာ မင်းနဲ့ မတွေ့ခဲ့ရရင်ကောင်းသား Kim Seokjin
