Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. kişi anlatımı Miyako Sawai
"Abi, gelecekler mi?"
"Evet Miyako gelecekler. Neden bunu sorup duruyorsun? Yine mi Shinichiro? Bunu halletmiştik sanıyordum."
Omuz silkerek odama doğru gittim.
Shinichiro'yu çok özlemiştim. Onu en son abimin doğum gününde görmüştüm iki ay önce. Şimdi ise ablamın doğum günü için geliyor.
Ablam, Wakasa'nın kız arkadaşı. Üç yıldır sevgililer. Açık konuşmak gerekirse ona fazla güvenmiyorum. Eskiden onu her gün farklı bir kızla görürdüm. Gerçi ablamı üzmedikçe bir sorun yok. Yine de fazla güvenmiyorum.
Biri kapımı tıklayarak içeri girdi.
Giren ablamdi.
"Miyako canım sen burada kal sonra biz beraber kutlarız tamam mı? Biliyorsun büyükler sana uygun olmayan şeyler yapabiliyor."
"Birkaç ay sonra ben de on sekiz olacağım abla."
"Biliyorum, biliyorum ama sonra kutlarız ikimiz baş başa." odadan ayrıldı.
Ablamı çok severim ama böyle davranışları çok. Ona da hak veriyorum. Ben onlarlayken Shinichiro her zaman bana karşı kötü bir tavırda. Benim buna üzülmemem için beni ondan uzak tutmaya çalışıyor.
Herkese iyi ve nazik olan adam bana karşı kaba ve kötü oluyor. Tabii ben onun normal halini bildiğim için fazla takmıyorum fakat bazen fazla ileri gidebiliyor. Hele abimin doğum gününde. O günden sonra beni onla görüştürmüyorlar.
~2 ay önce~
Bugün abimin doğum günüydü. Hazırlanıp aşağı indim. Bugün Shinichiro da gelecekti bugün. Onu tekrar görecektim.
Salona inip oturdum ve televizyon izlemeye başladım.
Bir süre sonra ablam da yanıma gelip oturdu. Yanağımı öpüp televizyon izlemeye başladı.
Ablamla televizyon izlerken kapı çaldı. Ablam kapıyı açmak için kalktı
Shinichiro ve arkadaşları gelmişti. Shinichiro yavaşça balkona doğru çıkmıştı.
Bi' adam balkona çıkarken bile nasıl havalı olabilirdi ki?
Onun peşinden gidecektim ama birden Wakasa yanıma oturdu.
"Hey velet ablan kadar olmasa da güzel olmuşsun."
"Sağ ol."
Yanından uzaklaştım ve Shinichiro'nun yanına doğru gittim.
Shinichiro beni görünce iç çekti. Ondan hoşlandığımı biliyordu.
"Ee niye geldin?"
"Hiç sadece gelmek istedim."
Kafasını sallamakla yetindi.
Bir süre hiç konuşmadan durduk.
Shinichiro bana döndü.
"Biliyor musun sana çok sinir oluyorum?"
Konuşmadım.
"Sesinden, davranışlarından, senden çok sıkıldım. Neden varsın ki?"
Söylediği şey ile şok olmuştum.
Gözlerim dolmaya başladı.
Abim bir sinirle yanımıza geldi.
"Ne diyorsun lan sen?"
Shin'e yumruk geçirdi.
"Fazla ileri gitme."
Hareket edemiyordum. Sanki donmuştum.
Ablam bir anda beni kolumdan tutup kendine çekti.
Beni sürükleyerek odama soktu.
"Beni burada bekle tamam mı hayatım?"
Hiçbir şey demedim.
O da odadan çıkarak abimin yanına gitti.
Hala abimin bağırışları duyuluyordu.
Hepsi benin suçum. Abimin doğum gününü mahvettim.
Yatağa oturup düşünmeye başladım.
Benden neden bu kadar nefret ediyordu?
Ona, onu sevmek dışında hiçbir şey yapmadım.
Ondan vazgeçmek istiyorum ama yapamıyorum.
Bu huyumdan nefret ediyorum.
~Günümüz~
Odamda boş boş oturuyorum.
İçeriden kapı çalma sesi geldi.
Geldiler.
Odamdan çıkmadım. Çıkmak istedim ama aynı zamanda yine o sözleri duymak istemiyorum.
Birden kapım çaldı.
Ses vermedim.
Kapıyı araladı ve içeri girdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
angst bitmez herhalde tabii bu benim biraz ruh halime bagli her sey degisebilir👍
