Güney: yok gitme gerek yok kal
Kafamı salladım.
Ben: ben uyuyacağım. Temas etme.
Diyip yattım ama uykum yok.
Ben: kağıt verir misin?
Güney: al bu Da kalem
Teşekkür edip kalemi aldım. Masaya geçip resim çizmeye başladım güney i çizmiştim. Çizince ona verdim.
Ben: al bu sana
Güney: bu bu çok güzel.
Gülümsedim.
Ben: neyse ben acıktım.
Güney: sen ve acıkmak
Ben: açımm.
Güney : gel sana tost hazırlayalım.
Ben: karabiber siz yap.
Baş salladı. Aşağı inince bol kaşarlı ve az sucuklu bir tost yaptı. Ben böyle istemiştim.
Şuan tostu yiyorum ve tadı çok güzel.
Ben: Eline sağlık. Çok güzel olmuş.
Güney: sen yeterki iste ben hep yaparım. Bu tarif sana özel.
Ben: bişey söyliyim mi? Ben hala hepinizden korkuyorum. Sen ve agah abim hariç. Ama zor şeyler yaşadım. Bu yüzden sana abi diyemiyorum. Her ne kadar bu evde bana zarar gelmeyeceğini bilsemde korkuyorum. Sana güvenmeye başladım. Yakında abi dersem bağırma. Ani hareket yapma. Ve o an ki akıl ile bana sarılma. Baştan söyleyeyim çok yakın. Çok az kaldı abi dememe.
Güney: sakın bizden korkma. Ve çok sevindim abi diyecek olmana.
Ben: seni seviyorum abi
Güney: ca canım kardeşim. Beni çok mutlu ettin.
Gülümsedim.
Ben: abi artık sana biraz bişeyler anlatmam gerek ama kimseye anlatma bu sabah herkes öğrenecek zaten.
Güney: anlat bakalım.
Ben: abi ben eski ailemden şiddet gördüm. Bu yüzden ilk geldiğimde hepinizden korkuyordum. Hala korkuyorum. Ama sen ve agah abim. İkinize alışıyorum. Neyse ben odamdayım. Sonra kahvaltıya gelirim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Ailem
Novela Juvenil‼️DİKKAT‼️ BU HİKAYE AŞIRI CRİNGE TİR . EĞLENMEK VE GÜLMEK İSTİYORSANIZ OKUYUN12 yaşındaki bir kızın üvey ailesinden şiddet görmesi. Daha sonra gerçek ailesi ile tanışması...
