Keyifli okumalar...
🍄🌼
Bilinmeyen Numara:
Okulda kavga etmişsin; bir şeyin var mı?
Ekranla bakıştığım birkaç saniyenin ardından kendime gelerek sağlam parmaklarımı klavyede gezdirmiştim.
Siz:
Soobin, sen misin?
Bilinmeyen Numara:
Ben Minho, Hyunjin...
Lee Minho
Zaman kesinlikle göreceli bir kavramdı; Einstein bu tezinde sonuna kadar haklıydı. Yoksa bir saat geçmesine rağmen ekrana hala birkaç dakikadır bakıyor gibi hissetmemin başka bir açıklaması olamazdı.
Belki eskiden olsa küfredip engelleyeceğim bir mesaja bir saattir bakıyor oluşum beni huzursuz ediyordu.
Peki 'eskiden olsa' cümlesi hayatıma ne zaman girmişti? Bir milat olmalıydı; hayatımı ikiye bölen önemli bir an olmalıydı.
Peki neden bu milat Minho hayatıma girdiğinden beri söz konusuydu? Hayatımın milatı Minho muydu?
Sıradan geçen lise hayatımı böyle derinden sarsacak bir şey yapmış mıydı ki? Sadece gelip her zamanki gibi sataşmış; dalga geçmiş ve defolup gitmişti.
Birbirine karışan düşüncelerimi kovalayan bildirim sesiyle başımı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalışmıştım.
Ekranı çoktan kapanan telefona şifremi girdikten sonra bildirime tıklamış ve Soobin'in mesaj attığını görmüştüm.
Hemen alttaki sohbete gözlerimi değdirmemeye çalışarak Soobin'in sohbet kutusuna girmiştim.
Choi~:
Nasıl oldun?
Sıkıntıyla bir nefes verip sağlam parmaklarımı klavyede gezdirdim.
Siz:
Bok gibiyim
Choi~:
Aferin sana Hyunjin
Siz:
Bana saydırmak için mi yazdın?
Choi~:
Hayır; onu okulda yüzüne yapacağım canım arkadaşım (!)
Siz:
😒
Sadede gel Bin
Choi~:
Koç okuldaki kavgayı öğrenmiş
Seninle konuşmak için sınıfa çıktı
Bulamayınca da iyice sinirlendi.
Siz:
Ağzıma sıçacak
Choi~:
Keşke sadece sıçsa Hyunjin
Siz:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Feel My Rhytm / Hyunho
FanfictionEğer Tanrı bir erkekle birlikte olmamızı uygun görseydi vücutlarımızı ona göre yaratmaz mıydı? Eğer öyle olsaydı Adem tek başına yaşamaz mıydı; neden bir Havva'sı vardı? Peki mantığımın bana sunduğu yüzlerce örnek karşısında kalbim neden inatla hızl...
