5 Suitors and a Bitch [R18]

Chapter 22 - Make me Sore [SPG]

A/N THIS CHAPTER IS LONGGG!! NANDITO NA PO YUNG NASA PROLOGUE :) PERO KINUMPLETO KO TALAGA HAHAHA!! IF YOU KNOW WHAT I MEAN ;)

Marahas kong inabot kay Tristan yung camera at agad na nagpunta sa direksyon nina Ruel.

"Huy! Anong gagawin mo?!" Hinablot ni Tristan yung braso ko at agad naman akong napahinto. Yeah right, ano nga bang gagawin ko?

"Wala." Malambing kong sagot. Aba at ang loko mukang walang tiwala, umiling pa siya at hindi ako pinakawalan. Well, sino nga ba magtitiwala sakin ngayon?

"Let go Tristan." Nagpumiglas pa ako pero hindi ko talaga kaya makawala. I sighed. "Ok fine, behave na ako. Just let me go."

Mukang hindi pa siya kumbinsido. "Please?" I said in my sweetest tone, at alam kong hindi niya kayang tiisin yun. Seconds after, he did let go.

"Tara na." Hahawakan naman niya sana ako nang magtatakbo na ako palayo.

Run Joey! Baka maabutan ka niya!

At mabuti naman dahil hindi, nashock pa siguro masyado kaya di agad nakatakbo.

Ngayon. Andito ako nagtatago sa likod ng puno. I can see Tristan from here, gosh para kaming mga batang nagtataguan.

"Joey! Lumabas ka nga!" Sumigaw si Tristan! And it caught some attentions!

Including his.

Tinititigan ko lang si Ruel ngayon, he look alarmed when Tristan shouted my name. Tinitingnan niya ngayon si Tristan, buti naman dahil nakatalikod ito sa gawi nina Ruel, hindi tuloy niya makilala kung sino yung sumigaw.

Nagpatuloy nang maghanap si Tristan hangganb sa hindi na siya inabot ng paningin ko. And yes! Finally! Makakapunta na ako kina Ruel at... well. Manggugulo? Oh I'd love that.

Nagsimula na akong maglakad papunta sa kanila when I suddenly stopped when I felt a sting in my heart.

Why am I still affected?

Bakit nasasaktan parin ako?

Bakit nasaktan parin ako nung kinabig siya nung babae para halikan? It's just a smack kiss but why does it hurt so much?

Kinabig ni Ruel yung babae sa bewang and took a picture together.

Gusto kong pumagitna sa kanilang dalawa, gusto kong sabunutan yung babae, gusto kong sampalin si Ruel, gusto ko sila ingudngod sa buhangin!

Pero bakit hindi ko magawa? Diba kaya ko naman yun? I know I can! Pero bakit walang away na nagaganap ngayon? Bakit nanatiling nakapako yung mga paa ko sa pwesto ko ngayon?

My body automatically faced the other direction and started looking for my bestfriend. Siguro hindi na makaya nung katawan ko na nasasaktan ako kaya kusa nang lumihis.

And there nakita ko si Tristan na nakaupo sa isang lounge.

"Hey best." Napangiwi ako nung tinawag ko siya.

Akala ko magagalit siya sakin, akala ko papagalitan niya ako sa ginawa ko kaninang kapilyahan, akala ko hindi niya ulit ako papansinin o di kaya iiwasan niya ako. Pero heto siya ngayon,

Yakap yakap ako.

Wala sa sariling napayakap nalang din ako sa kaniya while crying.

Yes, umiiyak na ako. I don't effin know why, basta ang alam ko ngayon, I'm thankful because he hugged me and he's here staying by my side.

"Hush." He hugged me tighter and that made me cry even more. Bwisit naman kasi oh! The more na may nangaalo sayo, the more na mapapaiyak ka imbes na mapatahan.